Bebel Gilberto - Momento (Waardering Muziekwereld) ****
We weten dat Bebel de dochter is van Joâo Gilberto, maar ook haar moeder Miucha was een bekende Braziliaanse zangeres. Zoek haar foto op via Google en je ziet waar ze het meeste op lijkt. Twee druppels water gewoon. Momento is haar derde plaat en Bebel, perfectionist als ze is, heeft er hard en lang aan gewerkt. Drie verschillende studios (Rio, Londen en New York) diverse producers (o.m. Guy Sigsworth en jongeling Kassin) en de nodige muzikale ondersteuning van haar eigen band, Rio’s Orchestra Imperial en The Brazilian Girls uit New York. Opmerkelijker is echter dat Bebel bijna alle songs zelf schreef. Hiermee treed ze in de voetsporen van haar vader en haar oom Chico Buarque, waarvan ze wel het nummer Caçada uitkoos. Misschien als een soort verbindende schakel met het verleden, want die song is geschreven vanuit de Forro-traditie (akoestische gitaren, fluiten en zabumba drums). De titelsong Momento heeft precies dat zwoele zomergevoel dat bij haar past. Een fraai doorlopend klankentapijt, waarbij je het ruisen van de zee niet eens mist. Ik stel mij zo voor dat je tegen zonsondergang nog even het strand van de Copacabana op gaat en dan deze muziek hoort. In Bring Back The Love en Novos New Yorkinos begint het grotestadshart te kloppen en komen er meer beats. De geluiden zijn broeierig en lekker loungy. Night And Day van Cole Porter is een uitstapje naar de bossa-jazz, terwijl Tranquilo een sprankelend feestnummer is met piano, timbales en trompetten. Veel variatie dus! Meer nog dan haar tweede album is Momento de ideale opvolger van het succesvolle Tanto Tempo.
Recensent: Ruud Verkerk
Verschenen in Plato Mania nr:
227
Datum recensie: 13-3-2007
Platom Mania waardering: ****
Gepubliceerd op Muziekwereld: 4 april 2007