ZAZ - Paris (Waardering Muziekwereld) 10
De Française Isabelle Geffroy leverde als Zaz de afgelopen jaren twee platen af
die ik reken tot het beste dat de Franse popmuziek de afgelopen jaren heeft
voortgebracht.
Zowel op haar titelloze debuut uit 2010 als op het twee jaar geleden verschenen
Recto Verso begon Zaz bij het klassieke Franse chanson en verrijkte ze dit
klassieke Franse chanson vervolgens met uiteenlopende en deels eigentijdse
invloeden.
Het leverde twee platen op die de zon uitbundig deden schijnen, maar die er ook
in slaagden om de fantasie vrijwel continu te prikkelen.
Op Paris blijft Zaz wat dichter bij het klassieke Franse chanson. Paris is een
plaat die zich laat beluisteren als de soundtrack bij de Woody Allen film
Midnight In Paris, waarin de hoofdrolspeler 's nachts terecht komt in het Parijs
uit de jaren 20 waarnaar hij overdag zo hevig verlangt. Paris van Zaz is een
eerbetoon aan Parijs en het is een eerbetoon dat vaak even ver terug gaat in de
tijd als de overigens aan te bevelen film van Woody Allen. Luister naar Paris en
je waant je in een andere tijd, maar steeds in dezelfde stad: Parijs.
Op Paris vertolkt Zaz 13 klassiekers die op één of andere manier over Parijs
gaan. Voor iemand die niet heel goed thuis is in de Franse muziek, zoals ik,
zijn de meeste songs nieuw, maar Zaz vergrijpt zich net zo makkelijk aan een
platgetreden klassieker als Champs Elysées en komt er nog mee weg ook.
Zaz laat zich op Paris bijstaan door een heuse bigband, die in samenstellingen
van verschillend formaat bijdraagt aan de plaat en zorgt voor een gloedvol en
authentiek klinkend geluid. Zaz behoorde de afgelopen jaren tot de meest
succesvolle Franse artiesten en kon daarom flink wat geld besteden. Zaz heeft
zeker niet bezuinigd op de muzikanten en wist hiernaast meerdere producers te
strikken, onder wie zelfs de legendarische Quincy Jones. Hiernaast wist ze ook
nog eens Charles Aznavour, een van Frankrijk beste zangers aller tijden, te
verleiden tot een duet.
Als Paris echter één ding duidelijk maakt op Paris is het wel het feit dat het
eigenlijk niet zoveel uitmaakt met wie Zaz zich omringt of welke genres ze
vertolkt. Zaz blijft immers altijd Zaz en maakt van alle songs die ze vertolkt
haar eigen songs.
Paris vermengt net als zijn twee voorgangers op subtiele wijze invloeden uit de
traditionele Franse chansons en muziek van recentere datum (al zijn deze
invloeden dit keer zoals gezegd beperkt, maar zeker niet afwezig) en net als op
deze voorgangers is het de stem van Zaz die de meeste indruk maakt.
Vergeleken met haar eerste twee platen is Zaz nog veel beter gaan zingen en
heeft ze bovendien een nog duidelijker eigen geluid. Het is een geluid waarin de
emotie domineert. Zaz beschikt over het vermogen om de luisteraar mee te slepen
in haar wereld en sleept je op Paris zo het Parijs uit een ver verleden in met
een stem die ook blues klassiekers zou kunnen zingen.
Ik had op voorhand mijn twijfels over de combinatie van Zaz met een complete
bigband, maar het resultaat is prachtig. De hoge dosis nostalgie van Paris hoeft
Zaz voor mij niet voor eeuwig vast te houden, maar deze ene keer pakt het
bijzonder fraai uit. In het rijtje Franse platen in mijn platenkast overheerste
Zaz de afgelopen jaren met twee hele bijzondere platen. Inmiddels zijn dit er
drie. Een enkeltje Parijs voor een habbekrats en je bent er zo.
Auteur: Erwin Zijleman (Blog de Krenten uit de Pop)
Deeplink: http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2014/11/zaz-paris.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 2 december 2014
|
|