Whitney Rose - Rosie / 9 (Waardering Muziekwereld)
Rosie van Whitney Rose verscheen ruim
twee maanden geleden al, maar het vijfde album van de van oorsprong Canadese
muzikante is met tijdloze countrymuziek echt veel te mooi om onder te sneeuwen
deze zomer.
Whitney Rose groeide op in Canada, maar werkt inmiddels al een aantal jaren
vanuit Austin, Texas. Dat hoor je, want de Americana op Rosie klinkt net wat
anders dan de meeste albums die momenteel in Nashville worden gemaakt. Het
prachtige gitaarwerk op het album springt nadrukkelijk in het oor, maar het is
de stem van Whitney Rose die de meeste indruk maakt. Het is een stem die
herinnert aan de groten uit het verleden, maar ook in het heden kan de Canadese
muzikante met de besten mee. Vergeleken met haar vorige albums weet Whitney Rose
weer net wat anders te klinken en bevestigt ze nogmaals haar talent. Whitney
Rose is in Nederland helaas volslagen onbekend, maar dat moet echt gaan
veranderen.
Ik was de afgelopen jaren erg enthousiast over het tweede, derde en vierde album
van de van oorsprong Canadese singer-songwriter Whitney Rose. Op Heartbreaker Of
The Year (2015), Rule 62 (2017) en We Still Go To Rodeos (2020) liet de
muzikante, die inmiddels al een tijd Austin, Texas, als thuisbasis heeft, horen
dat ze haar klassiekers binnen de countrymuziek kent, maar zich niet laat
vastpinnen op een vast geluid. Zo klonk ze op Heartbreaker Of The Year vooral
eigentijds met hier en daar een flirt met pop, bestreek ze op Rule 62 een aantal
decennia countrymuziek en rock ’n roll en putte ze op We Still Go To Rodeos
vooral uit de archieven van de countrymuziek en countryrock uit de jaren 80.
Ondanks mijn enthousiasme over de vorige drie albums van Whitney Rose en het
feit dat ik de promo van haar nieuwe album echt al maanden geleden in de
digitale postbus vond, is het ruim twee maanden geleden verschenen Rosie helaas
op de stapel blijven liggen. Dat is jammer, want de muziek van Whitney Rose
krijgt in Nederland maar weinig aandacht, maar verdient deze aandacht zeker. Ook
met Rosie heeft de Canadese muzikante weer een sterk album afgeleverd. Het
vijfde album van Whitney Rose werd opgenomen in haar thuisbasis Austin, waar ze
in de studio gezelschap kreeg van een aantal prima muzikanten en co-producer
Michael McKeown. Je hoort nog altijd goed dat Whitney Rose vanuit Texas opereert
en niet vanuit Nashville, waardoor ze zich wat makkelijker kan ontworstelen aan
het Nashville keurslijf. Ook op Rosie omarmt Whitney Rose weer een aantal
decennia countrymuziek, zonder te blijven steken in een bepaald decennium. Op
haar nieuwe album heeft de muzikante uit Austin haar horizon bovendien verbreed,
waardoor je Rosie waarschijnlijk het meeste recht doet met het etiket Americana.
Op Rosie verwerkt Whitney Rose uiteenlopende invloeden, maar door de zeer
competent spelende muzikanten heeft het album een consistent geluid. In dit
geluid domineren de gitaren en verwante snareninstrumenten, maar ook de viool en
het orgel hebben hier en daar een prominente plek in de muziek van Whitney Rose.
Ik hou wel van de gitaar georiënteerde Americana op het album, die overigens
lang niet altijd zo mooi en warm klinkt als op Rosie, waardoor Whitney Rose niet
veel tijd nodig had om me te overtuigen, wat het extra zuur maakt dat ik het
album ruim twee maanden heb laten liggen. Het snarenwerk op het album zal veel
meer liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek over de streep trekken, maar ik heb
het nog niet gehad over de stem van de Canadese muzikante en dat is wat mij
betreft toch haar sterkste wapen. De stem van Whitney Rose herinnert aan flink
wat grote countryzangeressen uit het verleden en past uitstekend bij het soort
muziek dat ze maakt op Rosie. De muzikante uit Austin zingt met veel gevoel,
maar de zang op haar nieuwe album klinkt ook warm.
Het is al een tijdje flink dringen in de genres waarin Whitney Rose zich beweegt
op haar nieuwe album, maar door het fantastische gitaarwerk van onder andere
Dave Leroy Biller en de uitstekende zang, springt Rosie er absoluut uit in het
aanbod van het moment. Het is een album dat je af en toe decennia mee terug in
de tijd sleurt, maar oubollig klinkt de gloedvolle country van Whitney Rose echt
geen moment.
Recensent: Erwin Zijleman (Blog de Krenten uit de Pop)
Direct link: De krenten uit de pop: Whitney Rose - Rosie
Gepubliceerd op Muziekwereld: 31 augustus 2023