Vanessa Peters - Voxhole prayers (Waardering Muziekwereld) 8
Het is een beetje moeilijk bij te houden wat Vanessa Peters allemaal uitbrengt, maar als ik het goed heb, is dit haar zevende full-cd. De dame uit Dallas, Tx kwam mijn wereld binnen, toen ze een verjaardag of negen geleden in Toogenblik van Haren bleek te spelen. Een Kerstmis of zeven geleden bracht ze een heerlijke plaat uit, waarop ze een aantal oeroude Kerstsongs letterlijk nieuw leven inblies en daar tegelijk een paar verrassingen aan koppelde. Sindsdien is er zowat om het andere jaar een nieuwe plaat en is Vanessa ook geregeld in Europa te zien, al weet ik niet meteen hoe lang het geleden is dat ze in Vlaanderen speelde. Wij schijnen namelijk nauwelijks nog podia te hebben voor indie folkies van haar genre. Nederland daarentegen heeft een scene om jaloers naar te kijken. Maar dat is voer voor een andere discussie.
Er is dus nieuw werk van één van onze favoriete treurwilgen. Dat is in dezen een compliment hoor, dat van die treurwilg. Het betekent alleen maar dat we een boon ontwikkeld hebben voor de manier waarop Vanessa, met haar stem die ergens het midden houdt tussen Suzanne Vega en Kathleen Edwards, erin slaagt prachtige liedjes te maken van vaak allesbehalve prachtige situaties. Mensen schijnen ervoor gemaakt te zijn de Liefde om te bouwen tot een Poel der Mislukkingen en - al weet ik niet of Vanessa ervaringsdeskundige is - kan zij het alleszins allemaal prachtig verwoorden.
Dat doet ze ook op deze nieuwe plaat, die tien eigen songs bevat en opent met het fijne Getting Started, waarin ze de medemens de raad geeft met leven te beginnen als je nog jong bent, want het zal hoe dan ook duren tot je een zekere leeftijd bereikt hebt, voor je naar behoren kunt omgaan met alles wat dat leven te bieden heeft. Qua levensles kan dat tellen, al doet Vanessa er met Fight nog een schepje bovenop: “zit niet stil, doe iets met wat je kunt, toon wie je bent en vecht tegen alles wat je in je zelf-zijn bedreigt”. Een heerlijke song is dat, die overigens een behoorlijk oorwurm-gehalte vertoont, iets wat nog overtroffen wordt door het up-tempo Lucky, waarin ik enige Susanna Hoffs-accentjes hoor. This Riddle beschrijft dan weer de wat mindere periodes, die elk van ons doormaakt, waarin we met onze demonen geen blijk weten, elk houvast kwijt lijken te raken en van onszelf vaststellen, dat we er al bij al, niet echt veel van gebakken hebben.
De titelsong is in wezen al even donkergekleurd, maar wordt opgekrikt door een fantastische melodie en een adembenemend arrangement. Als Carnival Barker erin slaagt opgepikt te worden door een paar radioprogrammatoren, heeft Vanessa gegarandeerd een radiohit te pakken. De melodie blijft direct plakken en de tekst verwijst op een prachtige manier naar de “luide roeper met veel geld”, die we ons zonder al te veel moeite kunnen voorstellen. Dat verhaal krijgt overigens een fijn vervolg in Trolls, een fenomeen dat helaas allang niet meer tot de States beperkt is en waar we, ook hier in Vlaanderen, maar best van beseffen dat ze bestaan en ons leven willen bepalen. Het komt erop aan de juiste kant te kiezen, zo zingt Vanessa en ik kan bezwaarlijk anders dan haar volmondig bijtreden.
Dat Vanessa vooral als tekstschrijfster een ontstellend hoog niveau bereikt heeft, bewijst ze, samenvattend, de hele plaat lang en ze vat het allemaal nog eens fijntjes samen in de afsluiter: “aan het eind van de rit, ben je de optelsom van alles wat je niet kon vermijden”. Nou moe…wie zoiets op papier krijgt, is een verdraaid straffe formuleerder. Koppel dat aan de fijne melodieën, die deze plaat sieren en je hebt een bijzonder mooi werkstuk. Vanessa Peters is top, al schijnen nog al te veel mensen dat niet te beseffen…
Auteur: Dani Heyvaert
Bron: www.rootstime.be
Gepubliceerd op Muziekwereld: 2 december 2018
|
|