The Weather Station - Humanhood / 9 (Waardering Muziekwereld)
Tamara Lindeman maakte de afgelopen jaren al een aantal
bijzondere en echt wonderschone albums, maar laat op het echt prachtige
Humanhood horen dat The Weather Station nog altijd beter kan. Ook het nieuwe
album van The Weather Station kwam weer deels improviserend tot stand, maar
Humanhood klinkt als een album waarop alles klopt. De songs van Tamara Lindeman
zijn complex, maar ook toegankelijk en de muziek op het album schuwt het
experiment niet, maar klinkt overal even warm en sfeervol. De Canadese muzikante
heeft ook dit keer een aantal zeer persoonlijke songs geschreven en ze vertolkt
ze met heel veel gevoel en expressie. De zang op Humanhood is nog wat mooier dan
die op de vorige albums van The Weather Station, dat op het nieuwe album een
ongelooflijk hoog niveau aantikt. Ik bewonder de muziek van Tamara Lindeman al
vele jaren, maar toch weet ze me steeds weer te verrassen. De Canadese muzikante
Tamara Lindeman bracht in 2009 in eigen beheer het eerste album van haar project
The Weather Station uit. Met het in 2011 verschenen All Of It Was Mine trok ze
voor het eerst in kleine kring de aandacht, maar ik ontdekte The Weather Station
pas in 2015 toen het prachtige Loyalty verscheen. Op het terecht stevig
bewierookte doorbraakalbum verruilde Tamara Lindeman de wat aan Joni Mitchell
herinnerende en bijna verstilde folk van All Of It Was Mine voor een wat voller
klinkend en eigenzinniger geluid, dat de fantasie stevig prikkelde maar ook
betoverde met bijzondere mooie klanken en arrangementen en de al even mooie stem
van de Canadese muzikante. Sindsdien staat The Weather Station garant voor wat
mij betreft onbetwiste jaarlijstjesalbums. Na Loyalty waren immers ook The
Weather Station (2017), Ignorance (2021) en How Is It That I Should Look At The
Stars (2022) van een bijzondere schoonheid. Alle reden dus om met hoge
verwachtingen uit te kijken naar het deze week verschenen Humanhood en ook dit
keer maakt Tamara Lindeman de toch hooggespannen verwachtingen makkelijk waar.
Humanhood kwam deels improviserend tot stand en werd in de basis live opgenomen,
inmiddels een beproefd concept voor The Weather Station. Ook dit keer is dat
niet ten koste gegaan van de kwaliteit van de songs van Tamara Lindeman, die ook
op Humanhood zeer persoonlijk van aard en nogal donker getint zijn. De muziek
van The Weather Station klinkt ook op Humanhood zeer sfeervol. Warme
pianoklanken worden gecombineerd met prachtige bijdragen van blazers (fluit,
klarinet en saxofoon), een geweldig spelende ritmesectie en subtiel maar zeer
fraai klinkende synths. In de studio werden later nog onder andere banjo, viool
en gitaarpartijen van Jim Elkington toegevoegd. Ik vergeleek de muziek van The
Weather Station de afgelopen jaren al meerdere keren met het latere werk van
Talk Talk en dat is wat mij betreft nog altijd relevant vergelijkingsmateriaal,
al zit Humanhood ook vol dynamiek, die me in bepaalde opzichten aan de muziek
van Kate Bush doet denken. Nog meer dan op de vorige albums van The Weather
Station wordt er in muzikaal opzicht flink geëxperimenteerd. Invloeden uit de
jazz spelen een voorname rol in de vaak behoorlijk complexe songs, maar net als
op de vorige albums van haar project verliest Tamara Lindeman de toegankelijke
popsong nooit helemaal uit het oog. Het zorgt er voor dat er ook dit keer heel
veel moois is te ontdekken in de muziek op het album, dat nog wat rijker en
avontuurlijker klinkt dan zijn voorgangers. De muziek is prachtig, maar de stem
van Tamara Lindeman is minstens even mooi. Het is een warme stem, die uitstekend
gedijt in de spannende en betoverend mooie klankentapijten op het album. Het is
ook een stem die de songs van The Weather Station voorziet van een bijzondere
lading en van veel gevoel. Ik weet uit het verleden dat de albums van Tamara
Lindeman mooier worden naarmate je ze vaker hoort, maar ook bij eerste
beluistering vond ik Humanhood al niet onder doen voor zijn voorgangers. Dat
belooft wat voor de volgende beluisteringen van het album. Ik ga niet zeggen dat
ik halverwege de eerste maand van 2025 het album van het jaar al heb gehoord,
maar Tamara Lindeman heeft absoluut een bijzonder en echt wonderschoon album
afgeleverd dat het unieke oeuvre van The Weather Station voorziet van nog wat
meer glans.
Recensent: Erwin Zijleman (Blog de Krenten uit de Pop)
Direct Link: De krenten uit de pop: Review: The Weather Station - Humanhood
Gepubliceerd op Muziekwereld: 27 maart 2025