The Phantom Four - Mandira (Waardering Muziekwereld) 8-
Frank Gerritsen: gitaarheld, Fender Jazzmaster, Amsterdam. Hij dankt zijn bescheiden faam in eerste instantie aan The Treble Spankers en de surfrockhype die volgde na Pulp Fiction (1994). De afgelopen jaren zagen we hem vaak met Urban Dance Squad-bezieler Rudeboy. Nu deze samenwerking ten einde is, presenteren Gerritsen en The Phantom Four zich weer als instrumentale groep. Alhoewel, met Mandira vonden ze nog wel een musicologisch alibi om de samba te dansen met een Braziliaanse dame, Lilian Vieira (Zuco 103) treedt aan als enige vocalist in het nummer Cinquenta Años. Wie de band graag als volbloed surfrockgroep ziet, zal vraagtekens zetten bij deze samenwerking, maar zo gek klinkt het in de praktijk niet. The Phantom Four banjert al sinds de aftrap in 2005 buiten de kaders van het genre. Het is een surfrockgroep zonder koudwatervrees, nu meer dan ooit. Ganja Galore is bijvoorbeeld een dub, inclusief halvelings hallucinerende geluidseffecten. De plaat opent nota bene met de springende rocker Morphological Echo. Pas als Gerritsen zijn Fender laat echoën, denk je: ah, surfmuziek. Ondanks deze rijkdom bedient de groep toch een nichepubliek. De samenwerking met Rudeboy was een handreiking naar popliefhebbers, daar borduurt Mandira niet op verder. Of dat goed of slecht nieuws is laten we aan u over. Over de amusementswaarde twijfelt niemand.
Auteur: Thomas Snoeijs
Bron: Oor, nr. 07/2014
Website: www.oor.nl
Gepubliceerd op Muziekwereld: 2 september 2014
|
|