Selwyn Birchwood - Don't call no ambulance (Waardering Muziekwereld) 8-
‘Er is
niets dat mij zo opwindt als het wereldwijd presenteren van nieuw talent’,
schreef Alligatorbaas Bruce Iglauer onlangs in een persbericht. Dat is eigenlijk
wat Alligator nu al zo’n 45 jaar doet. De carrières van debutanten of bijna
debutanten
als Hound Dog Taylor, Son Seals, Lil’ Ed & The Blues Imperials, Michael Burks,
JJ Grey & Mofro en Shemekia Copeland zouden zonder Alligator nooit in zo’n rap
tempo van de grond zijn gekomen.
Recent contracteerde Alligator twee zangers/gitaristen wier reputatie lokaal al
was gevestigd, maar het winnen van de International Blues Challenge in Memphis
gaf hen het laatste zetje: Jarekus Singleton en Selwyn Birchwood. Twee
vernieuwers, beide 29, die het moderniseren op een individueel verschillende
wijze aanpakken. Jarekus schrijft teksten die zó op een hip-hop of rapplaat
zouden passen. Bovendien slaat hij in zijn gitaarsoli steeds een weg in die
averechts is van de bluestraditie. Selwyn daarentegen vernieuwt meer
rechtstreeks vanuit de blueshistorie. Nadat hij had ontdekt dat de wortels van
Jimi Hendrix in blues lagen, ging hij op zoek naar vroegere bluesgoden. Hij vond
Albert en Freddie King, Albert Collins, Muddy Waters, Lightnin’ Hopkins en Buddy
Guy, welke laatste hij noemt als zijn belangrijkste invloed. Bovendien bleek
zanger/gitarist/lapsteelgitarist Sonny Rhodes zijn buurman te zijn en ook
daarvan pikte hij, nadat hij als tweede gitarist was ingelijfd in diens band,
een en ander op.
Birchwoods muziek doet denken aan de in rock gedrenkte voortzettingen zoals
Buddy Guy en Luther Allison die jarenlang hebben geëtaleerd. Uitgebalanceerde
gitaarsolo’s, structuren met vaak een vierde of vijfde akkoordje erin. En
uitsluitend zelfgeboetseerde songs, variërend van de net niet clichématige
slowblues tot bluesrock, met teksten over onderwerpen als feestvieren, seks,
alcoholisme en zelfdoding. Met zijn powervolle zang en zijn vrijwel
ongelimiteerde gitaarspel zet hij zich met deze cd, die geen zwakke momenten
kent, onvoorwaardelijk op de wereldkaart. Waarop Ospel, Raalte, Rotterdam en
Peer hopelijk binnen een (dik)
jaar kunnen worden afgevinkt als podia waarop hij heeft gevlamd.
Auteur: Rien Wisse
Bron: http://www.bluesmagazine.nl/recensie-selwyn-birchwood-dont-call-no-ambulance/
Gepubliceerd op Muziekwereld: 17 augustus 2014
|
|