Scott Hamilton, Léah Kline, Francesca Tandoi - Triple Treat (Waardering Muziekwereld) 9
Op zondag 5 juni j.l. werd tijdens het Meer Jazz Festival in Hoofddorp aan jazzicoon Amerikaanse tenorsaxofonist Scott Hamilton de “Meer Jazz Prijs 2016” uitgereikt. Gelijktijdig vond de release plaats van zijn nieuwe album Triple Treat dat tot stand kwam samen met jazzzangeres Léah Kline en pianiste Francesca Tandoi.
Voor jazzliefhebbers heeft Scott Hamilton geen nadere introductie nodig. Scott kwam halverwege de jaren zeventig op als internationale jonge jazzster en heeft inmiddels meer dan honderd albums op zijn naam staan. Hamilton toerde over de globe en musiceerde op ieder continent. Hij speelde met jazziconen, zoals Roy Eldrigde, Anita O’Day, Benny Goodman, Tony Bennett, Ella Fitzgerald, Rosemay Clooney, Concord All Stars en is tegenwoordig vaak gastsolist bij diverse groepen en festivals.
Léah Kline is een veelzijdige Amerikaanse zangeres, met een opleiding aan de Conservatory North Carolina School Of Arts in zang, dans en acteren (zoiets heet ook een “Triple Treat”) en zij acteerde onder anderen in de film Patriot Games met Harrison Ford. Léah kwam in 2000 naar Nederland en had een rol in de Vander Ende musical 42nd Street. Inmiddels beschikt Kline over een ruime gevarieerde ervaring op het terrein van cabaret, musical, jazz en heeft al acht albums op haar naam staan. Na haar – op Muziekwereld hooggewaarde album This Precious Life van vorig jaar – keert Léah met Triple Treat nadrukkelijk terug naar haar comfort zone en dat pakt wederom voortreffelijk uit.
Francesca Tandoi zal in Nederland van het drietal wellicht de iets minder bekende zijn, maar in de jazzwereld heeft zij als virtuoos jonge pianiste de laatste jaren naam gemaakt. Francesca is afkomstig uit Rome, maar heeft voorlopig Den Haag als thuisbasis. Niet alleen betovert zij het publiek tijdens concerten met schitterend pianospel, maar ook als zangeres heeft zij veel allure. Haar wereldwijde reputatie reikt inmiddels tot aan Japan. Tandoi bracht al twee cd’s uit: For Elvira en Something Blue.
Reeds na eerste beluistering van Triple Treat kon ik de nodige positieve conclusies trekken. Het merendeels door jazz standards gevulde album getuigt van een unieke combinatie van drie bevlogen jazzmuzikanten, die elkaar met een onnavolgbare chemie feilloos aanvoelen qua timbre en afstemming. Het is een genot hoe zij elkaar op evenwichtige wijze de ruimte gunnen om op geëigende momenten individueel met stem en instrument te kunnen schitteren. Van de elf tracks is er geen één die uit de toon valt. Maar als ik dan toch een nummer mag noemen dat mij na iedere luistersessie het meest raakte, is het wel Star Eyes (track 8), waar de chemie tussen Scott, Léah en Francesca het meest tastbaar overkomt. En ook vermeldenswaard is het nummer First Song van Charlie Haden (track 5) in een tamelijk ‘klassieke’ uitvoering, de perfecte soundtrack in een sportfilm tijdens slow motion gedeeltes.
Ik was als recensent in de gelukkige omstandigheid om de cd diverse keren te beluisteren op mijn highend apparatuur en kan de conclusie trekken dat we hier niet alleen te maken hebben met een artistiek hoogwaardig jazzalbum, maar de opnames in de Lar Music Studio (’s Gravendeel) zijn ook van perfecte kwaliteit. De credits in dit verband gaan naar 'sound-engineer' Leen Robbemont.
Triple Treat is wat mij betreft tot dusver één van de beste jazzalbums van 2016 en zal ongetwijfeld eind dit jaar hoog eindigen in mijn jaarlijstje in het genre jazz.
Auteur: Fred Pach
Gepubliceerd op Muziekwereld: 26 juli 2016
|
|