Rick Drost - Turning the world (Waardering Muziekwereld) 7
De twaalf romantische folkballads van zijn samen met folkrockgroep ‘Parts And Labor’ opgenomen vorige plaat Twelve Dared Dreams indachtig, hadden we grote verwachtingen van het nieuwste album Turning The World van de Amerikaanse singer-songwriter Rick Drost uit Cambridge, Massachusetts. Deze professionele software-ingenieur ging in 2015 met pensioen en besloot toen tijd vrij te maken om zijn belangrijkste hobby uit te bouwen. Dat was het schrijven van zijn eigen songs, om ze daarna op te nemen voor een plaat. De twee net vermelde schijven zijn daar het uiteindelijke resultaat van. Liedjes schrijven deed Rick Drost al meer dan 40 jaar en zingen deed hij onder andere in koren en in lokale akoestische folkgroepjes. Meer recent trad hij als soloartiest op in kleine clubs, galerijen en koffieshops.
Voor zijn eerste echte soloplaat Turning The World schreef hij twaalf nummers die met de hulp van een resem instrumentalisten in de opnamestudio werden ingeblikt. Zelf speelt hij daarbij op akoestische gitaar, terwijl FJ Ventre op bas speelt, albumproducer Jon Shain het andere gitaarwerk voor zijn rekening neemt, Doug Hammer bij vijf songs op piano tokkelt en Ed Butler de taak van percussionist waarneemt. Verder horen we Kaitlin Grady op cello in drie tracks, speelt Bill Newton op mondharmonica in Got A Little Corner en op sopraansaxofoon bij Lucky Lobster Rag en weerklinkt het accordeon van Chris Frank bij de liedjes Old Player Piano en Juli And Romy. Geopend wordt er op Turning The World met de folkballad Don’t Remember Train (zie live uitvoering op bijgaande video). Bij de raadpleging van het bij de cd toegevoegde songtekstboekje valt ons op dat Rick Drost bij zowat elk nummer als een volleerde troubadour een heel lang e gedetailleerd verhaal komt vertellen. Bij de betere songs uit dit album noteren we Old Player Piano, Got A Little Corner, ragtime-nummer Lucky Lobster Rag en het zachtjes rockende Buffalo.
Vocaal komt Rick Drost spijtig genoeg niet zo overtuigend uit de hoek omdat zijn stembereik niet uitgebreid genoeg is en zijn zangpartijen al na enkele nummers monotoon beginnen over te komen. De in de vakpers opduikende vergelijkingen tussen zijn werk met dat van singer-songwriters Jackson Browne of Leonard Cohen kunnen we dus niet echt onderschrijven. Misschien wel wat betreft het verhalende aspect van zijn liedjes, maar qua zang ligt er toch nog een grote afstand te overbruggen.
(valsam)
Bron: www.rootstime.be
Deeplink: http://www.rootstime.be/index.html?http://www.rootstime.be/CD%20REVIEUW/2017/JULI1/CD29.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 9 december 2017
|
|