Will Downing - Soul symphony (waardering Muziekwereld) ***½
De Amerikaanse soulzanger Will Downing was jarenlang vooral populair in Engeland, maar probeert de laatste jaren hardnekkig aansluiting te zoeken bij de smooth jazz-stroming in zijn thuisland. Met dit album, al minstens zijn twaalfde, heeft hij na enkele jaren kwakkelen eindelijk een mooie balans gevonden tussen die wat glibberige jazz en zijn soulwortels. Niet dat zijn soulstijl nu zo hardcore is. Will zingt in de traditie van Luther Vandross, Jeffrey Osborne en Freddie Jackson, allen voornamelijk balladzangers. En dat is ook Wills sterkste kant. Zeker nu Jeffrey en Freddie geen platen van betekenis meer maken en Luther is overleden, komt zijn vormherstel als geroepen. Hij doet nog een kleine buiging richting dansvloer met Soul Steppin’, helaas nu die Steppers-rage alweer over zijn hoogtepunt heen lijkt, maar verder is dit een waardig soulalbum. Het bevat naast diverse zelfgeproduceerde originelen als Crazy Love en What's It Gonna Be een prachtige ode aan Luther door middel van een zeer ingetogen uitvoering van Leon Russells Superstar, volledig geënt op Vandross’ klassieke coverversie. Vreemd is wel dat dit feestje na negen liedjes alweer voorbij is.
bron: www.oor.nl
Gepubliceerd op Muziekwereld: 29 december 2005