Wendy MaHarry - Released ****½           

O zoete ironie… Wat doet iemand die er na jaren van vruchteloze pogingen eindelijk weer eens in slaagt plaatwerk onder de mensen te krijgen? Met een cynische grijns dat nieuwe album “Released” noemen bijvoorbeeld en er maar meteen een dubbelaar van maken. Dat is tenminste de modus operandi van Wendy MaHarry. Die uitzonderlijk getalenteerde zangeres-pianiste zag na twee prima albums voor A&M (“Wendy MaHarry” en “Fountain Of Youth”) aan het begin van de jaren negentig haar trein voor geruime tijd ontspoord. Dat verklaart meteen waarom we op één van de twee cd’s die samen haar nieuwe release “Released” uitmaken materiaal aantreffen, dat werd opgenomen tussen 1992 en 2001, maar nooit eerder het daglicht zag. In een productie van Dwight Marcus toont MaHarry zich daarop een stuk rijper dan voorheen. Je hoort echt aan alles, dat zij blaakt van zelfvertrouwen. Stem – piano – schaarse orkestratie, meer hoeft dat heus niet zijn om mij geregeld een aangename rilling te bezorgen. Namen als Tori Amos, Suzanne Vega, Rickie Lee Jones en Shawn Colvin zijn absoluut niet te hoog gegrepen als referentiepunten. Integendeel! Geen van de recente platen van die toch wel behoorlijk ronkende namen vermocht mij op dezelfde manier bekoren als “Released” van Wendy MaHarry.

Vooral de tweede cd, “Live At Zalk Theater” (in Ojai, Californië), is een juweeltje. Emotioneel sterke nummers als “Devil Feels At Home”, “Ashes”, “My Love” en “Seed” zullen bij elke liefhebber van voornoemde dames gegarandeerd aanleiding geven tot tintelingen in de buik. En “Dyan Is Resting”, dat op de studio-cd al naar eenzame hoogten wordt getild dankzij ondermeer de dwarsfluit-inbreng van Ian Anderson, klinkt hier in al zijn eenvoud (lees: naaktheid) alleen nog maar fraaier. Als de eerste voorzichtige regendruppels uit een dreigende hemel laat MaHarry haar pianonoten voortdurend zacht over je heen dwarrelen. En met haar soepele, krachtige stem slalomt ze daar haast onopgemerkt sierlijk tussendoor. De ideale plaat voor de tijd van het jaar dus. Vroeg donker, gure weersomstandigheden en… Wendy MaHarry! (Dankzij Corazong Records nu ook in de Lage Landen verkrijgbaar in een versie die met “These Green Days” en “Expect Me To Be There” zelfs twee tracks meer telt dan de oorspronkelijke uitgave.)

10 januari 2004