Thomas Quasthoff - The jazz album watch what happens (Waardering Muziekwereld) ***˝
Kun je als zanger ook iets te geschoold zijn? Reken maar van yes, vooral in de jazz. Aan dat euvel leidt Thomas Quasthoff. Gelouterd met een prachtige bas zingt hij normaliter Bach, Schubert en Strauss. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en Thomas Quasthoff voelt zich al een leven lang aangetrokken tot de jazz. Met deze cd geeft hij invulling aan die lang gekoesterde wens. Samen met vriend Till Brönner en de welwillende support van Deutsche Grammophone heeft hij een cd opgenomen met jazzstandards. Brönner heeft een sterke band samengesteld en prima arrangementen bijeengezocht. Verschillende nummers worden sfeervol gestoffeerd door het Deutsche Symphonie-Orchestra Berlin. De verrassing is dat Thomas Quasthoff kan swingen. Tot zover alles meer dan oké. Waarom sluipt er dan toch iets van twijfel in? Quasthoff met zijn klassieke geschoolde stem heeft alles, maar dan ook alles onder controle. Die halve noten van hem zijn meer dan trefzeker, zijn soepele glijders zijn nooit schmierend, maar worden gezongen alsof ze in de partituur staan. De braam in zijn stem kan hij op bevel aan- en uitzetten. Verbaasd over zoveel perfectie zult u luisteren naar die sonore, satijnen bas in My Funny Valentine en Smile, de meanderen arrangementen en de mistige trompetsound van Brönner. Alle condities zijn daar voor een nieuwe standaard in het mainstream idioom. Maar Thomas Quasthoff brengt mij (nog) niet in vervoering. Hij brengt de emotie niet over die grote mannen als Sinatra en Tony Bennett in dit repertoire stopten. Wellicht is die maatstaf ook wel erg hoog en is die vergelijking niet helemaal eerlijk. Maar Thomas Quasthoff heeft wel de pretenties en komt er dicht bij in de buurt. Het is zijn eerste jazzalbum dus er is nog alle kans dat deze Duitse basbariton zich ontpopt als de crooner van de 21e eeuw.
23 augustus 2007