The Roots - The tipping point
***½
Hiphop heeft de laatste tien jaar veel bands voorbij zien komen die het bij uitstek elektronische genre akoestisch benaderen. Zo waren er Arrested Development en The Fugees, maar echt een succes was het niet. Veel pretentie, maar weinig prestatie. Het omgekeerde was het geval met de uit Philadelphia afkomstige formatie The Roots. Ruim tien jaar speelt de band hiphop; pure, lineaire hiphop. Zonder valse pretenties, maar met veel ambitie, en die wordt ook nog eens waargemaakt. The Roots hebben zich door de jaren heen ontwikkeld tot een instituut, waarvan de leden zich ook uitlenen voor andere projecten (drummer ?uestlove is een veelgevraagd sessiemuzikant en speelde op albums van onder meer Joss Stone en D’Angelo).The Tipping Point is alweer het zevende album van de band die alom gerespecteerd wordt, maar nog niet wil doorbreken. In tegenstelling tot de gelauwerde voorganger Phrenology, waar The Roots hun grenzen verkenden en aan de haal gingen met allerhande genres, keert de band op The Tipping Point terug naar hun roots. Maar The Tipping Point klinkt allerminst als een zwaktebod of een resultaat van gebrek aan inspiratie of ideeën. Het album is van begin tot eind bezield, en heeft meer eenheid dan het van links naar rechts slingerende Phrenology. The Tipping Point is voor The Roots geen grote sprong voorwaarts, maar een sterke tussenstap naar wellicht een volgende meesterzet.
5 september 2004
Terug naar Hoofdindex