Rachel Ferrell - Individuality (Can I be me!) ****½ (Re-play)
De Amerikaanse Miss Ferrell heeft geen haast gemaakt voor dit vervolg op haar internationaal gelauwerde, titelloze, tweede album uit 1992. En dus begint dit album met: All my life I tried to please / Disregarding my own needs / Now It’s time to be free!, even voor alle duidelijkheid. Voor de trouwe fans zal het toch wel wennen zijn. Weg zijn de toegankelijke liedjes en de makkelijke meezingbare refreinen. Daarvoor in de plaats komen uitgerekte, meestal kale jazzy grooves en de funky ballads, waarin Rachelle’s vocalen, nog meer dan voorheen, helemaal op de voorgrond staan. In al haar hoogten en diepten. Als je het toelaat, kan je daar helemaal in meegezogen worden en krijg je een zeer veelkleurige, imposante, maar soms ook ronduit irritante indruk van de uitersten van de menselijke stem. Wie Rachelle’s schitterende, soms wel kwartieren durende stemimprovisaties op het podium kent, hoort dat zij zich op deze plaat zelfs nog behoorlijk inhoudt. Toetsenist George Duke heeft met een paar uitmuntende muziekvrienden de zaak volgespeeld en zeer passend geproduceerd. Het zal bepaald niet ieders smaak zijn, maar als hoogst artistieke uiting van soul – en inderdaad – individualiteit - is dit een album van eenzame klasse.
14 oktober 2000