Porcupine Tree - Deadwing ****
De onvoorspelbare catalogus van Porcupine Tree balanceert tussen albums vol serene en zweverige soundscapes tot platen met keiharde rock vol gierende gitaren. Deadwing bundelt het beste van die extremen samen tot een dynamisch geheel en gaat wat betreft de toonzetting nog een stap verder dan Absentia uit 2002. Zo geeft de gelijknamige opneningstrack je dertig seconden lang de illusie dat je weer kunt chillen met Pocupine Tree, maar opeens gaan ze los met in een bezwerende rocksong die net als in Open Car en Shallow op de meest heftige momenten doet denken aan het werk van Tool en King Crimson. Geen wonder dat naast Mikael Akerfeldt (Opeth) ook Adrian Belew (King Crimson) als gastmuzikanten komt opdraven. Aan de andere kant van het spectrum staan Lazarus en Melloton Scratch, twee rustige liedjes waar lichte Britpop- en Syd Barrett-invloeden in doorklinken. Onbetwist hoogtepunt is echter het twaalf minuten durende Arriving Somewhere But Not Here, misschien wel het mooiste Pocupine Tree nummer ooit. Hoe dat klinkt? Je raadt het al: serene soundscapes afgewisseld door snoeiharde gitaren. Warme harmonieën en een wild beukende ritmesectie. Hard en zacht. Lief en beangstigend. Avontuurlijk en doelgericht. Een schizofreen mooi meesterwerkje dus.
9 mei 2005