Paulusma - Here we are  (Waardering Muziekwereld) ****

Jelle Paulusma heeft sinds het uiteenvallen van Daryll-Ann nooit veel commentaar gegeven over het hoe en waarom van de split. De bio bij dit solo-album windt er echter geen doekjes om: het komt er op neer dat de man zich gevangen voelde in het idioom van een band en alles wat daar bij komt kijken. Muzikale meningsverschillen zullen ook zeker een rol hebben gespeeld; voordat dit solo-album het daglicht zag, konden we de stem van Paulusma al horen bij iets dat op z’n zachts gezegd nogal ver van zijn vorige band afstaat: het Einhovense ambient-pop duo Clashing Egos. Op Here We Are komen af en toe momenten voorbij waarin we het vertrouwde DA geluid horen (zoals in Trust U Love Me en Breathe), maar Paulusma is verder naar een veel spannender en grimmiger geluid geëvolueerd zoals in het titelnummer, dat zowel tekstueel als muzikaal overkomt als een spannende western. Dit album is bovendien een typische koptelefoonplaat, voor bijvoorbeeld een van de hoogtepunten van het album: Silence = Golden. Dit nummer opent met een knetterende baslijn en wordt verder ingekleurd met akoestische en elektrische gitaren, strijkers en een arsenaal aan andere achtergrondgeluiden. Ook in het daaropvolgende On Rubber Tiles horen we veel spannende effecten om de muziek heen. Paulusma sluit af met Point Of No Return, een punt waar hij met dit album glansrijk voorbij is; Here We Are is misschien wel het beste album waar Paulusma de hand in heeft gehad.

Recensent : Hans Vrijmoed

Verschenen in Plato Mania nr: 212
Datum recensie: 28-1-2006

Mania waardering: ****

Gepubliceerd op Muziekwereld: 9 maart 2006

Terug naar Hoofdindex