Neil Young - This note's for you (Re-play) (Waardering Muziekwereld) ***˝
Neil Young blijft onberekenbaar. Toch zal This Note’s For You zijn loyale aanhangers niet helemaal rauw op hun dak vallen, aangezien eerder dit jaar berichten in de pers verschenen over een korte tournee langs het Californische clubcircuit van zijn alter ego Shakey Deal. Begeleid door The Bluenotes, een negenkoppige formatie met een prominente blazerssectie, ging de Canadese Amerikaan zich te buiten aan niet minder dan de blues, waarbij hij aan de hand van eigen composities de grote meesters in die sector vertokte. De rhythm & blues was één van de weinige basisgenres van de rock & roll waar Young zich nog niet aan had gewaagd. Dit mag niet al te verwonderlijk heten, want als blanke liggen zijn muzikale wortels nu eenmaal in de folk en de country. Des te verrassender is het daarom dat getuige dit traditiegetrouw weer onderwacht verschenen album de eens zo introverte singer/songwriter uitstekend uit de voeten blijkt te kunnen met deze voor hem toch wezensvreemde stijl.This Note’s For You maakt bovendien een allesbehalve vrijblijvende indruk, zoals in het geval van Everybody’s Rockin’, dat mede door de ludieke verkleedpartij wel een karikatuur van het vetkuiventijdperk leek. Op dat muzikale tussendoortje kwam de grotestadsblues trouwens reeds zijdelings aan bod, net zoals ditmaal de aanverwante genres soul en vooral jazz worden beproefd. Gelijk de voorgangers Old Ways, een rustiek country & westernalbum en Life, een combinatie van snoeiharde rock en gesynthiseerde ballades, klinkt This Note’s For You voor Youngs doen behoorlijk verzorgd, in die zin dat er aan de productie en dan met name aan de arrangementen de nodige aandacht lijkt te zijn besteed. Desondanks doet de muziek buitengewoon levendig aan, niet in de laatste plaats dankzij de swingende blazerssectie, die daarnaast opvallend veel solo’s krijgt toebedeeld. Het ongecompliceerde spelplezier domineert dan ook de emotionele diepgang, hoewel paradoxaal genoeg maar liefst vier van de tien stukken in de middernachtelijke sfeer vallen. Wie die jazzachtige composities nauwkeurig beluistert, zal overigens tot de ontdekking komen dat ze compositorisch een onmiskenbare gelijkenis vertonen met de mijmerende volksliedjes van weleer. Waarmee Young maar weer eens aantoont dat er in de wereld van de muziek eigenlijk geen grenzen bestaan.
Archief Muziekwereld: 23 april 1988