Neal Morse - One **½
Na tien jaar
Spock’s Beard besloot Neal Morse in 2002 dat het tijd werd voor een herstart.
Een soloproject, waarbij alles weer vanaf de grond
opgebouwd moest worden. Dat resulteerde een jaar later in Testimony. Nu is Neal
Morse terug met One, waarvoor hij bassist Randy George en drumfenomeen Mike
Portnoy om medewerking vroeg.
One trapt af met een achttien minuten durend episch stukje progrock. ‘The
Creation’is een blauwdruk voor de rest van de cd. Neal Morse laat uitstekende
instrumentale progrock-stunts horen. Halsbrekende riffs die door de ritmesectie
worden volgespeeld weten houden je geboeid op je stoel. Waarom heet dit
eigenlijk nog progrock? In de jaren ‘70 deed Weather Report ook al dit soort
dingen, maar dan zonder distortion op de gitaarpartijen.
Keerzijde van One is dat er veel tijd wordt vergooid aan saaie instrumentale
bruggen met veel te veel toetsen en vervelende zangpartijen. De reden dat ik de
hele Dream Theatre-discografie ook links laat liggen. Met een korte samenvatting
van de technische hoogstandjes van Neal Morse was ik beter afgeweest.
Ongetwijfeld zijn er hele volksstammen met meer geduld
16 januari 2005