Melanie Horsnell - The adventures of ****½  

Muzikale verrassingen – ze bestaan nog, beste lezers van Muziekwereld. Neem nu deze 25-jarige vrouw. Amper vijf was Melanie toen ze voor het eerst de gitaar ter hand nam. Op haar vijftiende schreef en bracht ze vervolgens ook eigen nummers. En dat zou uiteindelijk leiden tot een jaar vol gigs in respectievelijk Frankrijk, Engeland en Ierland. Na een stel in eigen beheer uitgebrachte singles en EP’s was de tijd dan ook meer dan rijp voor het feitelijke (full) cd-debuut van deze jonge Australische. Zelf citeert ze Chrissie Amphlett, Courtney Love en de BeeGees ten tijde van “NY Mining Disaster” en “I Started A Joke” als haar voornaamste inspiratiebronnen. En vooral die laatste vergelijking lijkt ook wel een beetje op te gaan ook. Alleen moet je er dan wel een kristalheldere stem bij situeren, ergens in het gouden driehoekje tussen Harriet Wheeler van The Sundays, Kasey Chambers en Edie Brickell. Want Melanie Horsnell zingt echt wel engelachtig mooi. Zo’n liedje als het door Simon Cox aangedragen “Sometimes” blijft bijvoorbeeld luisterbeurt na luisterbeurt goed voor kippenvel. In al haar kwetsbaarheid toont Horsnell zich daarin tegelijk ook heel erg sterk als ze stelt dat wat haar zo nu en dan kwelt ook anderen treft en dat ze daarop dus eigenlijk helemaal geen uitzondering vormt. Elders, zoals in het speelse “I Just Want Some Love” roept zij een soort aangenaam sixties-gevoel op, dat zowel de Beatles als de al eerder genoemde Bee Gees incorporeert. Maar op haar best is Horsnell wat mij betreft in prachtige ingetogen popliedjes als “Deep Blue Sea”, “Beautiful Excuse” en “Roundabout”, waarin ook tekstueel heel wat te rapen valt. Een echte revelatie dus!

31 juli 2004

Tracks en Credits