Mark Olson - The salvation blues (Waardering Muziekwereld) ****
Luisterend naar The Salvation Blues van Mark Olson hoor ik de band waarmee hij destijds furore maakte: The Jayhawks. Zoīn tien laar geleden scheidden zich de wegen van de twee songschrijvers van deze invloedrijke countryrockband, Gary Louris en Olson dus. Zonde. The Jayhawks maakten nog enkele mooie platen, dat wel, Olson met The Creepdippers niet echt. Hij miste Louris meer dan andersom, althans in de belevingswereld van deze fan. Maar ook The Jayhawks zonder Olson, dat was een gemis, dat maakt deze kraakhelder door Ben Vaughn vastgelegde blues duidelijk. Olson, gescheiden inmiddels van Victoria Williams (samen schreven ze nog Winter Song) kijkt eens goed achterom en pikt rondreizend (Oslo, Cardiff, Krakow, Bath) de draad ergens op tien jaar geleden. Pracht van een jammerende stem, countryrock met een snik en veel hemelse melodieën, plus zeer persoonlijke teksten over de scheiding, zijn vader die zelfmoord pleegde en een ode aan zijn favoriete artieste, Sandy Denny. Dat alles blijkt tevens een zoektocht te zijn naar innerlijke rust en dat maakt van The Salvation Blues Olsonīs gezondheidstherapie. Zoals gezegd, The Jayhawks echoën nadrukkelijk, zoals op hoogtepunt Michaelīs Boat, met als enig gemis een snijdende gitaarsolo van co-schrijver (!) Louris die wel meezingt, en die nog eens aanschuift op twee andere nummers. Daarmee is de hoop op een Jayhawks-reünie plotseling springlevend. Artiesten plegen het te zeggen bij iedere plaat die ze maken; die is mijn beste ooit. In het geval Mark Olson zegt Hanx het. (Bart Ebisch)
Bron: www.hanx.net
Gepubliceerd op Muziekwereld: 22 september 2007