Lonely, Dear - Lonely, noir    (Waardering Muziekwereld) ****

Lonely, Dear, Lonely noir

Het verhaal van Emil Svanängen klinkt als een sprookje. Svanängen knutselde wat voor zichzelf en bracht zijn liedjes lokaal op kleine schaal uit. De mensen van Sub Pop kregen een van zijn cdr’s te horen en waren snel overtuigd van zijn talent. Svanängen’s muziek is inmiddels wereldwijd uit. Hij weet op Loney, Noir een prachtige sfeer op te roepen waarbij hij regelmatig inspiratie vindt bij het werk van de Beach Boys. Het album opent met het prachtige Sinister In A State Of Hope. Net als The Meter Marks OK houdt Svanängen zich hier in en stopt hij het nummer niet helemaal vol met instrumenten. Zo maakt hij een ingehouden prachtnummer. I Am John, de single van het album, is daarentegen lekker uitbundig. Svanängen pakt uit met een koortje, percussie, blazers en een wat opgejaagd ritme. Dit is hemelse pop waar Brian Wilson tevreden mee zal zijn. Datzelfde trucje haalt Svanängen uit in I Am The Odd One, met een lekker koortje, en in Hard Days 1, 2, 3, 4. Svanängen heeft een falset en daar moet je, zeker in nummers als I Am John, even aan wennen. Maar Loney, Noir is een popplaat zoals er niet veel gemaakt worden. Deze maanden is Loney, Dear in ons land te zien, dus mis het niet.

 Recensent : Han Orsel

Verschenen in Plato Mania nr: 237
Datum recensie: 4-12-2007

Plato Mania recensie: ****

 

Gepubliceerd op Muziekwereld: 15 januari 2008

Tracks en Credits

Terug naar Hoofdindex