Latin Quarter - Modern times **** (Re-play)
Als ik jullie was, zou ik de naam Latin Quarter maar heel goed in de oren knopen. Het is een Engelse formatie die louter op grond van haar artistieke kwaliteiten commercieel heel groot gaat worden. De formatie kreeg pas goed vorm toen de kopstukken Steve Skaith en Mike Jones per brief (!) kennis maakten met beider scheppende kwaliteiten als componist. Thans vormen zij het meest talentvolle schrijversduo dat ik de laatste tijd ben tegengekomen. Skaith tekent voor de even aanstekelijke als intelligente vorm van pure pop, die alleen maar profiteert van toegevoegde vleugjes reggae en funk. Deze instrumentale lijn krijgt indrukwekkend gestalte in elf stuk voor stuk ijzersterke popsongs, die zich op het eerste gehoor aandienen als meezingers of sfeerjuweeltjes. Maar die indruk wordt al snel weggenomen als we de teksten van Mike Jones aan een nader onderzoek onderwerpen. Hij graaft vooral in de politieke en sociaal getinte teksten heel diep. Ze vertellen verhalen, die de geestelijke horizin verruimen, de indrukken of meningen bevestigen of die het hart verwarmen. Ze tekenen portretten van personen, die uiterst realistisch tot leven komen. Ze schilderen sublieme sfeeraquarellen. De onderwerpen variëren van het racisme in het oude Frankrijk tot de waanzin bij sommige voetbalfans, van het Amerika van Ronald Reagan en communistenvanger Joseph McCartney tot het Zuid-Afrika van Steve Biko en Pieter Botha. Ze ontvouwen vooral een realistisch kritische en strijdlustige levensbeschouwing, die verpakt wordt in popmuziek van het zuiverste water. Latin Quarter is de studentikoze naam van de groep en, met dank aan Charlie Chaplin, Modern Times de titel van dit uiterst verrassende debuut.
5 oktober 1985