John Lee Hooker jr. - Cold as ice (Waardering Muziekwereld) ****½
John Lee Hooker junior weet uiteindelijk het succes van zijn vader voort te zetten. Hij heeft hiervoor wel eerst de donkere kanten van het leven moeten meemaken. Het heeft niet veel gescheeld of hij was in de goten van Motown stad Detroit beland. Een onvoorwaardelijke keus om voor de muziek te gaan leven heeft hem hiervoor behoed. Inmiddels heeft hij een aantal spraakmakende ‘blues awards’ in de wacht gesleept. Vorig jaar was John Lee Hooker Jr. één van de publiekstrekkers tijdens het Moulin Blues festival te Ospel en de Rhythm & Bluesnight in Groningen, waar hij duidelijk bewees van een goed partijtje funk te houden. De band was door en door ervaren en John is een podiumbeest die het publiek moeiteloos om zijn vingers weet te winden. Ook werd zijn vorig album "Blues with a Vengeance", genomineerd voor een Grammy Award voor 'best traditional blues album'. De 'zoon van' heeft nooit geprobeerd om in de voetstappen van zijn vader te treden maar maakt zijn eigen mix van twee delen R&B, één deel jazz en “down home blues”. Artiesten die in de voetsporen van hun ouders blues willen spelen hebben het niet altijd gemakkelijk. Ze ontsnappen met geen mogelijkheid aan de voortdurende vergelijkingen van stijl en carrières. Vooral wie Hooker, Morgenfield of King heet, zal daarvan last ondervinden. Slechts weinig blues-artiesten slagen erin om uit de schaduw van hun vader te treden. Maar Shemekia Copeland, Gene Ammons en Mel Brown bewijzen dat het wel kan. Maar bij het beluisteren van zijn nieuwste plaat "Cold As Ice", zijn debuut bij Telarc Records, valt het mij wel op dat John Lee Hooker Jr. met band er een volstrekt eigen geluid wil op nahouden. Deze plaat is binnen de context van de West Coast blues zelfs een uitstekende plaat. Het is soms verbazingswekkend hoezeer zijn stemgeluid soms op dat van zijn vader lijkt. John Lee Hooker was natuurlijk een ervaren gitarist, maar zijn zoon heeft weer iets meer vocale kwaliteiten. Toch herken je in zijn soulvolle stem duidelijk die typische Hooker dictie. In het verleden vertelde papa Hooker in een interview in het Living Blues Magazine: "It's extremely difficult to do what J.L.H. Jr. has done here: confront both the blessing and the burden of being heir to one of the music's most daunting legacies, while still retaining one's own identity." John Lee Hooker is misschien wel de meester van de minimalistische blues, met zijn repetitieve beat, zijn éénlijnige klaagzang en zijn uitgepuurde gitaarstijl, dewelke zijn uitgegroeid tot de grootste clichés uit het genre. John Lee Hooker Jr. schreef zelf elf songs of samen met producer Will "Roc" Griffin, songs waarin als vanouds zijn vader, sex, drugs en drank steeds aan de orde komen. Slechts één cover, nl. zijn vaders klassieker "I'm in the Mood". Uitschieters van zijn eigen originals zijn vooreerst het nummer "Do Daddy", een tribute aan zijn vader, “We called him Do Daddy,” zingt Hooker “because he did everything he said he’d do.” Maar ook de track "Fed Up", dat de hoogdagen van Stax weer laat herleven, de jazzy titeltrack, en het afsluitende "Eva'body Pays Attention" met een New Orleans backbeat maken van deze plaat een feest. Bijgestaan door een uitstekende band met keyboardist Will "Roc" Griffin (Herbie Hancock), bassist Frank "Tebo" Thibeaux, lead gitarist John Garcia, de twintig jarige Jeff Horan op rhythm gitaar, Michael Skinner en Michael Rogers aan de drums, en de blazers Ric "Mighty Bone" Feliciano (trombone), Frankie "B" Bailey (trompet), Alphonso "AG" Guillory (saxophone) en The O'Town Passion Singers als background vocals, weet John Lee Hooker Jr. met een hele krachtige "Cold As Ice" waarin R&B, jazz en traditionele blues nooit ver weg zijn ons weer te verrassen.
Bron: www.rootstime.be
Gepubliceerd op Muziekwereld: 4 februari 2007