Ibrahim Ferrer - Mi sueño (Waardering Muziekwereld) *****
6 augustus van het jaar 2005 kleurde de lucht boven Havana van diepblauw naar asgrauw. Ibrahim Ferrer stierf in rust en vrede, maar toch heel plotseling. Enkele dagen eerder werd er nog een tour, waaronder twee Nederlandse concerten in het vooruitzicht gesteld. Vele miljoenen mensen over de hele wereld adoreerden zijn stem. Silencio, Dos Gardenias Paradis, Como Fue, allen wisten ze de luisteraars tot tranen toe te ontroeren. In datzelfde jaar nam hij nog een compleet album op met een aantal van zijn meest geliefde boleros: Mi Sueño, mijn droom. Zonder Ry Cooder, maar met Buena Vista’s huisproducer Nick Gold en pianist Roberto Fonseca, die in de voetsporen trad van Ruben Gonzales. Convergencia is daarvan het klinkende bewijs. Wat een fraai spel en wat een wonderschoon nummer. Maar er is meer. De tango-bolero Uno is tevens een ode aan het Franse chanson, In Cada Noche Un Amor speelt gitarist Manuel Galban een James Bond-intro, waarna Ibrahim een aanstekelijke bolero inzet in de stijl van Beny Moré. Met Quizas, Quizas en vooral Perfidia steekt Ferrer zelfs zijn held Nat King Cole naar de kroon. Bij Alma Libre tenslotte zie ik Ibrahim in gedachten weer zitten in zijn eenvoudige woning met dat indrukwekkende huisaltaar, éen van de mooiste scenes uit de Buena Vista film. Een Cubaan in hart en nieren. We missen hem, maar met Mi Sueño en een goede fles rode wijn vult hij de leegte in onze harten.
Recensent : Ruud Verkerk
Verschenen in Plato Mania nr: 227
Datum recensie: 9-3-2007
Plato Mania waardering: ****½
Bron: www.platomania.nl
Gepubliceerd op Muziekwereld: 18 april 2007