Grace Jones - Hurricane (Waardering Muziekwereld) 10
Alsof de tijd heeft stilgestaan ligt er sinds kort een nieuw album van Grace Jones in de winkel. Ruim twintig jaar na klassiekers als Nightclubbing, Island Life en Slave To The Rhythm lijkt het of de tijd geen vat heeft gekregen op La Jones. Vanaf de allereerste tonen van Hurricane klinkt de unieke mix van reggae, pop, decadentie en dance weer zo vertrouwd dat je die twintig jaar die we zonder haar moesten stellen totaal vergeet. Om maar even alle twijfels weg te halen: Hurricane is een ijzersterk album, waarbij Jones weer gebruik maakt van de beste ritmesectie op aarde, Sly Dunbar en Robbie Shakespeare. Zij leggen een dermate rollend fundament onder het geheel dat je ledematen eenvoudigweg niet op een plaats kunnen blijven zitten. Verder zijn er bijdragen van mensen als Brian Eno en Tricky en een aantal jongere muzikanten te beluisteren. Startend met het vurige This Is, met een hoofdrol voor de gierende gitaar van Leo Ross, ontvouwt zich een muzikaal en vocaal spektakel dat Jones’ beste werk uit de jaren tachtig zowaar weet te ontstijgen. Het daarop volgende Williams Blood is een geheide clubhit in de traditie van Pull Up To The Bumper en Nipple To The Bottle. Corporate Cannibal is een lekker sinister nummertje (I’m a man eating machine, vertrouwt Jones ons nog even toe), waarna er een tandje wordt teruggeschakeld met I’m Crying (Mother’s Tears) om vervolgens weer keihard toe te slaan met Well Well Well. Het hoogtepunt vormt dan met de titeltrack die Jones samen met Tricky schreef. Zes en halve minuut lang neemt Jones ons mee langs allerlei persoonlijke ontboezemingen, geruggesteund door een bijzonder broeierige instrumentatie. Love You To Life kan zo als single op de radio, met zijn hijgerige vocalen, een onweerstaanbare ‘hoek’ en Sly en Robbie in een absolute hoofdrol. Sunset Sunrise is een verrassende latin-song, waarna het album wordt afgesloten met het ambient-achtige Devil In My Life. Afrondend: Hurricane is één groot feest, waarbij de glasheldere productie van Jones en Ivor Guest het luisterplezier nog eens extra vergroot. Mijn album van het jaar!
Gepubliceerd op Muziekwereld: 6 december 2008