The Duhks - The Duhks ***½
Met zijn vijven zijn ze, de groepsleden van The Duhks, allemaal twintigers en allemaal bereid tot het nemen van de nodige risico’s als het gaat om de door hen met veel liefde en overgave bedreven muziek. Een gegeven dat maakt dat je als recensent je meermaals achter het oor krabt bij het zoeken naar een passende omschrijving voor wat dit jonge gezelschap uit Winnipeg, Manitoba op haar titelloze debuut zoal klaarmaakt. In de Amerikaanse vakpers werden ze ondermeer ingehaald als “contemporary acoustic”, “progressive soulgrass” en “a kick-ass rock-folk fusion”. Allemaal labels die weliswaar een zekere kern van waarheid bevatten, maar die tevens geen van allen echt sluitend zijn. Leonard Podolak (banjo, zang), Jessica “Jessee” Havey (zang), Jordan McConnell (gitaar, doedelzak, fluiten, zang), Scott Senior (percussie) en Tania Elizabeth (fiddle) lieten zich tijdens het creatieve proces dat aan de basis lag van hun debuut immers allerminst beperkingen opleggen. Als hun eigenzinnige folkgrass-liedjes behoefte hadden aan elementen uit andere genres, dan werden die er ook zonder dralen in geïntegreerd. Ierse fiddle-deuntjes, zeemansliederen, Appalachian old-time, dansritmes, salsa, soul, bluegrass, je kan het werkelijk zo gek niet bedenken of het duikt hier vroeg of laat wel ergens op. Het cement tussen de stenen van zoveel verschillende invloeden vormt voornamelijk de ongemeen soulvolle stem van de stevig getatoeëerde Havey en het echt wel onberispelijke en ook behoorlijk aanstekelijke strijkwerk van Elizabeth. In een productie van Bela Fleck en Gary Paczosa zetten zij op indrukwekkende wijze ondermeer traditionals als “Death Came A Knockin’” en “True Religion” en liedjes van anderen als Leonard Cohens “Everybody Knows”, Stings “Love Is The Seventh Wave” en Paul Brady’s “You And I” naar hun hand. De toekomst lijkt dit nog piepjonge vijftal dan ook bepaald breed tegemoet te lachen. Hier horen we ongetwijfeld nog véél, véél meer van.
8 augustus 2005