Dr. John - N'Awlinz dis dat or d'udda
****
Men
spreekt zijn naam uit met respect: Dr. John. Pianoman te New Orleans, wiens
muziek het mysterie van zijn stad, bijgenaamd The Big Easy, ademt. N'awlinz Dis
Dat or D'udda is dan ook een eerbetoon aan het spookachtige zuidelijke puntje
aan de Mississippi. Prachtige fotootjes van de quarters van New Orleans
vrolijken het hoesje op en tal van lokale helden spelen een riedeltje mee op
deze nieuwe cd van Mac Rebennack, alias Dr. John. De stoet van supermuzikanten
die langstrekt is schier eindeloos. Een complete opsomming zou mijn site doen
ontploffen. Maar Mac houdt al dat talent, vrijwel uitsluitend lieden uit het
zuiden van de VS, strak in het gareel. Want het zijn de over New Orleans
verhalende songs die centraal staan. Mijn favoriet is 'Marie Laveau', over een
plaatselijke voodoomeesteres. Voodoo in New Orleans is geen kitscherige
toeristenaangelegenheid, maar een springlevend verschijnsel, geworteld in de
geschiedenis van de bizarre smeltkroes die de stad is. Ik durf geen grappen te
maken over voodoo, maar dat is natuurlijk heel persoonlijk. De waanzinnig slome
groove van 'Marie Laveau' roept New Orleans op betoverende wijze wakker in mijn
onderbuik. Maar er is veel meer te beleven op N'awlinz Dis Dat or D'udda. Randy
Newman zingt over het eten van appelbomen, en spreekt de hoop uit dat dit
bijbels verhaal zich in the public domain bevindt. Hij wilde The Big Easy ook
levend kunnen verlaten. Mavis Staples en BB King voegen een scheut Memphis toe
aan Dr. Johns plaat. Van daar uit immers kruipt de Mississippi naar New Orleans.
Willie Nelsons jazzy frasering siert twee tracks op, waaronder het
vingerknippende 'You Ain't Such a Much'. Een dagje ouder wordt Dr. John wel, net
als zijn trouwe muzikanten onder wie de beroemde drummer Earl Palmer. Mede
daardoor is N'awlinz Dis Dat or D'udda een laidback plaatje geworden. In jongere
jaren ging Dr. John wel wat heftiger te keer. Drugs waren toen natuurlijk ook in
het spel. Die tijd is voorbij. Neemt niet weg dat dit tempo uitstekend past bij
de broeierige sfeer van zijn thuisbasis. Dus dere it t-i-is, zegt de pianoman.
Ik teken ervoor.
11 augustus 2004
Terug naar Hoofdindex