Christine Fellows - The last one standing (waardering Muziekwereld) ***˝
De meeste recente release van deze Canadeese; “Paper Anniversary”, en deze; “The Last One Standing” (van 2002) worden tegelijk op de Nederlandse markt losgelaten. De minimale jazzy sfeer van de openingstrack “Regrets” verraadt al meteen dat we hier met een opmerkelijke artieste te maken hebben. Veel piano gedreven songs, en soms door cello of xylofoon genuancheerd creeren iedere maal een pittoresk miniatuurtje, waarvan er 14 stuks dit album sieren. Canada biedt al jaren een onnavolbare stroom aan extreme talenten, die zich schuil lijken te houden in die immense bossen, en af toe popt er weer eens eentje naar de oppervlakte. Niet alleen muzikaal, maar ook tekstueel vind ik veel moois op dit album. Creatieve poetische verhaallijnen. Zelfs een song als “2 for 1” (slechts 1 minuut en 27 seconden) is zeer zeker de moeite waard; “Am I truly anyone, and is there room in here for two”. Echt op zoek gaan naar het moois dat hoeft niet, als je je er voor open stelt komt het vanzelf naar boven drijven. De songs, hoe eenvoudig ook, bieden vele laagjes. Soms worden ze uit het niets opgebouwd, en verdwijnen ook weer net zo abrupt. Niks geen folk of roots, eerder klassiek, maar wel heel basic. Christine Fellows heeft mij gepakt, en als het aan mij ligt blijft ze nog vele jaren. (Rein van den Berg)
Bron: www.realrootscafe.com
Oktober 2005
Gepubliceerd op Muziekwereld: 3 maart 2006