Reb Fountain - Iris (Waardering Muziekwereld) 9
De
Nieuw-Zeelandse singer-songwriter Reb Fountain schaarde zich vorig jaar onder de
smaakmakers in het genre en doet er nog een schepje bovenop op het mooie en
veelzijdige IRIS. Toen in de lente van 2020 het titelloze album van Reb Fountain
verscheen had ik nog niet eerder van de Nieuw-Zeelandse muzikante gehoord. Het
album maakte echter een verpletterende indruk en bleek van jaarlijstjesniveau.
Op het deze week verschenen IRIS trekt Reb Fountain de lijn van haar vorige
album door, maar legt ze ook andere accenten. Amerikaanse rootsmuziek, tijdloze
singer-songwriter muziek en eigentijdse folkpop vloeien prachtig samen in de
zeer smaakvolle instrumentatie op het album, met de prachtige stem van Reb
Fountain als de kers op de taart. IRIS is uiteindelijk misschien nog wel beter
dan zijn voorganger, wat een prestatie van formaat is.
De Nieuw-Zeelandse muzikante Reb Fountain maakte bijna anderhalf jaar geleden
een onuitwisbare indruk met een titelloos album, dat overigens niet haar
debuutalbum is. Het is een album dat in eigen land direct werd bejubeld, maar
waar albums uit Nieuw-Zeeland normaal gesproken het Europese vasteland niet heel
snel bereiken, trok Reb Fountain ook hier vrijwel onmiddellijk flink wat
aandacht met haar album, dat aan het eind van het jaar de hogere regionen van
mijn persoonlijke jaarlijstje over 2020 haalde.
Deze week
verscheen een nieuw album van de muzikante uit Auckland, die in de Verenigde
Staten werd geboren, maar in het Nieuw-Zeelandse Lyttelton opgroeide. Het album
opent met stemmige pianoklanken, weemoedige strijkers en de bijna gesproken
vocalen van Reb Fountain. Het doet wel wat denken aan de muziek van Nick Cave,
die vorig jaar niet voor niets werd aangedragen als vergelijkingsmateriaal.
Wanneer de klanken wat minder donker worden en gesproken woord verandert in
zang, kruipt Reb Fountain juist weer wat dichter tegen een aantal vrouwelijke
singer-songwriters aan, van wie ik vorig jaar Regina Spektor, Tori Amos, Fiona
Apple en landgenote Aldous Harding noemde. Op het deze week verschenen IRIS laat
Reb Fountain, nog meer dan vorig jaar, een eigen geluid horen en het is wat mij
betreft een zeer aansprekend geluid. IRIS ligt in het verlengde van het vorige
album van de Nieuw-Zeelandse muzikante, maar borduurt zeker niet fantasieloos
voort op dit terecht zo geprezen album. Ik vind bijna alles op IRIS nog net wat
mooier. De instrumentatie is nog wat mooier en sfeervoller en combineert vooral
aardse klanken met zo nu en dan flink wat strijkers. Het is een warm geluid dat
hier en daar wat donker kleurt, net als op het vorige album, maar Reb Fountain
kan dit keer ook net wat luchtiger of lichtvoetiger klinken. IRIS schakelt
moeiteloos tussen wat ruwere Americana, indringende pianosongs en wat meer
gepolijste folkpop, maar de songs van Reb Fountain zijn in alle gevallen zeer
smaakvol, wat mede te danken is aan haar uit geweldige muzikanten bestaande
band, die het album voorzien van een gloedvol geluid. Zeker als de zon onder is
heeft IRIS hetzelfde effect als een warme deken of een knisperend haardvuur. Het
is deels de verdienste van de zeer smaakvolle instrumentatie op en productie van
het album, maar ook de stem van Reb Fountain draagt nadrukkelijk bij aan het
luisterplezier. De muzikante uit Auckland liet vorig jaar al horen dat ze een
uitstekend, nee geweldig zangeres is, maar op IRIS klinkt alles nog net wat
mooier, warmer en veelzijdiger. Het tilt de songs op het album stuk voor stuk
naar een hoger niveau en hier en daar staat de zang garant voor kippenvel. Wat
voor de instrumentatie en de vocalen geldt, geldt ook voor de songs, die van een
nog wat hoger en bovendien constanter niveau zijn. Het zijn songs die laten
horen dat Reb Fountain in meerdere genres uit de voeten kan en songs kan
schrijven die vertrouwd klinken, maar ook eigenzinnig. Het levert een album op
dat wat mij betreft geen zwak moment kent.
Na het fantastische album van vorig jaar waren mijn verwachtingen hooggespannen
en misschien wel te hoog, maar ook IRIS vond ik vrijwel onmiddellijk een
fantastisch album en uiteindelijk vind ik het nog net wat beter dan zijn
voorganger. Echt niet alles dat je van ver haalt is lekkerder, maar de
Nieuw-Zeelandse Reb Fountain heeft wederom een geweldig album afgeleverd en het
is er een die je niet wilt missen. Ga dat horen.
Recensent: Erwin Zijleman (Blog de Krenten uit de Pop)
Direct Link: De krenten uit de pop: Reb Fountain - IRIS
Gepubliceerd op Muziekwereld: 11 november 2021