Peter Rowan - Dharma blues (Waardering Muziekwereld) 8-
Ik weet niet of u eerder al gehoord had van Peter Rowan. Toch heeft deze Amerikaanse muzikant en songschrijver uit Boston al een muzikale geschiedenis op zijn naam staan om ‘u’ tegen te zeggen. Zijn natuurlijke habitat positioneert zich in de wereld van bluegrass en folk en hij speelt zelf op gitaar en mandoline terwijl hij zijn zelf geschreven liedjes zingt.
De nu 72-jarige Peter Rowan werd als jonge kerel beïnvloed door het wild rockende enthousiasme van Elvis Presley, maar ook de folkliedjes van Joan Baez en de bluegrass-nummers van Bill Monroe konden hem zeer bekoren. Bij deze laatste startte hij trouwens zijn muzikale carrière in 1965 als gitarist en leadzanger van diens begeleidingsgroep ‘Bill Monroe’s Bluegrass Boys’.
Intussen kan Peter Rowan terugblikken op een muzikale loopbaan van vijf decennia, op zes nominaties voor een ‘Grammy Award’ en één keertje kon hij het beeldje ook effectief in de wacht slepen. In 2004 nam hij samen met Tony Rice het album “You Were There For Me” op en in 2007 deed hij dat nog eens over voor de plaat “Quartet”. Daarnaast maakte hij ook twee albums met de legendarische Tex-Mex- en conjunto-accordeonist Flaco Jiménez en verscheen vorig jaar ook nog zijn heel positief onthaalde soloplaat “The Old School”.
Daar is nu al een opvolger voor gekomen in de vorm van het 20e soloalbum “Dharma Blues” dat we hier voor u willen bespreken. Deze plaat werd door producer Rob Ross opgenomen in ‘The Plant Studios’ in Sausalito, San Francisco. De twaalf songs werden allemaal door Peter Rowan zelf gecomponeerd.
Bij drie nummers krijgt hij de vocale support van niemand minder dan countryster Gillian Welch. Dat is het geval bij het uitstekende sfeervolle liedje “Raven”, bij countryrocker “Restless Grave” en voor de akoestische countryballad “Snow Country Girl”. Het album opent met een ‘Robert Plant’-achtige song in “River Of Time” en de later volgende nummers “My Love Will Never Change” en slotsong “A Grain Of Sand” behoren tot het folkmuziekgenre, terwijl “Who Will Live” eerder als een typische countrysong kan worden omschreven.
De tot het Boeddhisme bekeerde Peter Rowan vertelt in een tekstje in het cd-boekje dat al deze nummers werden gecomponeerd tijdens zijn rondreis doorheen Indië en Japan waar hij heel wat inspiratie had kunnen opdoen voor nieuwe songs. In sommige tracks zoals titeltrack “Dharma Blues”, het breekbare “Wisdom Woman”, “Vulture Peak” en “Illusion’s Fool” kan je elementen van de muzikale invloeden uit deze beide Oosterse culturen terugvinden. Al bij al kunnen we hier afsluitend concluderen dat “Dharma Blues” een zeer genietbare nieuwe plaat van veteraan Peter Rowan is.
(valsam)
Bron: www.rootstime.be
Gepubliceerd op Muziekwereld: 30 oktober 2014
|
|