Norah Jones - Day breaks (Waardering Muziekwereld) 9½
In de persbegeleiding staat dat Norah Jones teruggaat naar het geluid van haar overdonderende debuut Come Away With Me. Dat is echter deels waar. Meer nog dan op die millionseller toont Jone zich op Day Breaks een jazzmuzikante van de bovenste plank. Niet alleen vocaal, maar zeker ook haar fraaie pianospel krijgt op dit werkstuk alle ruimte. Op het album krijgt ze de hulp van jazzdrummer Brian Blade waarmee ze al eerder werkte. Maar ook saxofonist Wayne Shorter, bassist John Patitucci en organist Lonnie Smith schuiven aan. Smith speelt een wervelende partij op Flipside, het meest swingende nummer van het album. Prachtig is ook de meanderende partij van Shorter in de afsluitende instrumental Fleurette Africaine dat een ode is aan Norah’s held Duke Ellington. Enigszins misplaatst lijkt de cover van de Neil Young-song Don’t Be Denied, maar haar versie is zo geëngageerd dat het toch overeind blijft. Dat geldt overigens voor het gehele album. Waar Norah op haar laatste albums op zoek ging naar experiment en vernieuwing, doet ze hier gewoon wat het dichtst bij haar natuur ligt. Ik durf te stellen dat Day Breaks een fractie beter is dan Come Away With Me. Zo, ik heb het gezegd.
Auteur: Jean-Paul Heck
Bron: Jazzism, nr. 5/2016
Website: www.jazzism.nl
Gepubliceerd op Muziekwereld: 25 oktober 2016
|
|