Neil Young - Peace trail (Waardering Muziekwereld) 7
Neil Young kan gewoon niet stoppen met werken wanneer er verder niets interessants gebeurt, zo zingt hij op zijn jongste worp. Want hoe slecht het ook voor het lijf mag wezen, arbeid blijkt wél goed voor de ziel. Zo is Peace Trail dit decennium alweer zijn achtste album, dat hij naar verluidt van de zomer in een vloek en een zucht concipieerde.
Verrassend genoeg koos de oude hippie daarbij niet voor zijn huidige begeleidingsgroep Promise Of The Real, maar dook hij de studio in met de bejaarde superdrummer Jim Keltner en sessiebassist Paul Bushnell, die speelde met iedereen van Michael Bublé tot The Weeknd. De tien semi-akoestische liedjes met een speelduur van een kleine veertig minuten worden her en der opgeluisterd met elektrische gitaar en een zwaar overstuurde mondharmonica, terwijl Young tevens de melodieuze tweede stem verzorgt. Een groot deel van de verhalende teksten over zulke prangende zaken als milieuvervuiling, activisme, onderdrukking, ongelijkheid, islamofobie en kolonisme praatzingt hij voorbeeldig articulerend, zodat de luisteraar zelfs bij de les blijft als de compositie niet vermag te boeien. Peace Trail herbergt een drietal absolute prijsnummers, te weten Terrorist Suicide Hanglider, Glass Accident en het titelstuk, waarin de verstokte hemelbestormer gewag maakt van een nieuw geëngageerd bewustzijn. Wie weet draait de wereld dus nog tot in lengte van dagen door.
Auteur: Geert Henderickx
Bron: Oor, nr. 12/2016
Website: www.oor.nl
Gepubliceerd op Muziekwereld: 14 januari 2017
|
|