Myriam Gendron - Not so deep as a well / 9 (Waardering Muziekwereld)
De Canadese Myriam Gendron verhuist als zestienjarige naar Montreal waar ze werkt als boekhandelaar en redacteur. Bij toeval stuit zij op Collected Poems: Not So Deep As A Well, in 1936 gepubliceerd door Dorothy Parker (1893-1967). Diep onder de indruk van die gedichten ontstaat bij haar het idee ze muzikaal te vertolken. Met slechts haar stem en een akoestische gitaar begint z\e op te nemen in de slaapkamer van haar appartement. Ze heeft maar weinig nodig, zo blijkt, om de gedichten muzikaal tot leven te brengen. Haar partner stimuleert haar vervolgens om muzikaal op te treden en ze verwerft een platencontract. In 2014 wordt het album op bescheiden schaal uitgebracht. Tien jaar later krijgt het terecht een Europese release, met twee bonustracks, Bric-à Brac en The Small Hours, via het kwaliteitslabel Basin Rock, dat onder anderen ook Julie Byrne, Trevor Beales, Juni Habel en Aoife Nessa Frances vertegenwoordigt. Gendron transformeert Parkers woorden naar prachtige, folky ballads. Ik vind het indrukwekkend hoe iets dat zo simpel en sober wordt uitgevoerd zo memorabel kan uitpakken. Ze weet de poëtische teksten een nieuw elan te geven door ze meer in rijm te zetten en de regels te herhalen. Daarnaast heeft ze de songs met regelmaat voorzien van instrumentale intro’s en interludes om haar akoestische gitaarspel meer allure te geven. Not So Deep As A Well klinkt als een obscuur artifact uit de jaren zeventig. Gelijktijdig weet Gendron heel goed haar eigen pad te volgen en zich door haar beleving te laten leiden. De breekbare droefgeestigheid van de nummers bevat een verstilde intimiteit, bijvoorbeeld op The False Friends: And they were pitiful and mild/Who whispered to me then/The heart that breaks in April, child/Will mend in May again. Haar dromerige kamerfolk combineert prachtig met haar lage kalme stem die, voor mijn gevoel, refereert aan het enige album van Sybille Baier: Colour Green Of Anne Briggs – The Time Has Come. Literatuur is Gendrons passie en via haar folky klanken vond ze een vorm om haar emoties te uiten. Parkers gedichten hebben een stem gekregen en Gendron heeft ze gebundeld in een tijdloze schoonheid.
Recensent: Henk Rijkenbarg
Bron: Popmagazine Heaven nr. 2/2024
Website: www.popmagazineheaven.nl
Gepubliceerd op Muziekwereld: 7 april 2024