Maria McKee - La vita nuova (Waardering Muziekwereld) 8½
Maria McKee was lange tijd een mooie herinnering uit een ver verleden, maar keert nu terug met een zwaar aangezet en zeer persoonlijk album dat steeds meer indruk maakt. Het voelt nog als de dag van gisteren dat een jonge Maria McKee de geweldige band Lone Justice aanvoerde, maar het is inmiddels echt 35 jaar geleden. Na een aantal prima soloalbums, waaronder de klassieker You Gotta Sin To Get Saved, werd het na 2007 stil rond de Amerikaanse zangeres, maar opeens is ze terug. Terug met een zwaar aangezet album vol pathos en drama, waarin zowel in instrumentaal als in vocaal opzicht zeer stevig wordt uitgepakt. Het zal voor velen wat teveel van het goede zijn, maar ik word weer genadeloos ingepakt door Maria McKee, net als in 1985 met het debuut van Lone Justice.
In 1985 verscheen het titelloze debuut van de Amerikaanse band Lone Justice. De
band met het jonge boegbeeld Maria McKee maakte diepe indruk met een album dat
achteraf bezien in het hokje alt-country paste voordat het genre aan het begin
van de jaren 90 officieel werd geboren. Lone Justice werd zeer warm onthaald,
maar toen het tweede album van de band een jaar later verscheen was het doek
eigenlijk al gevallen. Maria McKee begon aan een solocarričre en debuteerde in
1989 met een titelloos album dat toch een beetje tegenviel, onder andere omdat
producer Mitchell Froom wel erg veel polijst had gebruikt.
Een jaar later scoorde de Amerikaanse zangeres overigens wel een wereldhit met
het van een filmsoundtrack afkomstige Show Me Heaven, maar persoonlijk
vond ik het in 1993 verschenen You Gotta Sin To Get Saved veel
indrukwekkender. Het album mag wat mij betreft worden gerekend tot de
kroonjuwelen van de alt-country en legde de lat oog voor de albums die zouden
volgen.
Maria McKee zou tussen 1996 en 2007 nog vier studioalbums en twee live-albums
afleveren. Wat mij betreft allemaal niet zo goed als You Gotta Sin To Get
Saved, maar stuk voor stuk de moeite waard. De afgelopen 13 jaar dook de
naam van Maria McKee helaas nauwelijks meer op, maar een maand of drie geleden
was er dan eindelijk de aankondiging van een nieuw album, dat deze week is
verschenen.
La Vita Nuova is zeker geen lichte kost. Maria McKee keert terug met een
album dat ruim een uur muziek bevat en het is muziek die behoorlijk binnen komt.
La Vita Nuova is een album waarop de piano een belangrijke rol speelt en
de pianoklanken zijn nogal zwaar aangezet. Het wordt allemaal nog wat zwaarder
door de inzet van flink wat strijkers en blazers en zeker ook door de zang van
Maria McKee. De Amerikaanse singer-songwriter, die tegenwoordig in Londen woont,
kon in haar jonge jaren al flink uitpakken met haar stem, maar de hoeveelheid
drama is op La Vita Nuova flink opgevoerd. Ik kan me daarom goed
voorstellen dat lang niet iedereen gecharmeerd zal zijn van het nieuwe album van
Maria McKee, maar ik vond het direct bij eerste beluistering prachtig en bij
herhaalde beluistering is het alleen maar indrukwekkender geworden.
La Vita Nuova
is een album dat gemaakt had kunnen worden door Scott Walker, door David Bowie
of door Jacques Brel in hun meest dramavolle dagen, maar dat je niet snel zult
associėren met andere zangeressen (misschien met Nina Simone). De grote
hoeveelheid drama en pathos past echter wel bij de krachtige stem van Maria
McKee, die de afgelopen decennia zeker niet aan kracht heeft verloren. Zeker bij
de eerste kennismaking met het album raast La Vita Nuova met orkaankracht
over je heen, maar hoe vaker je naar het album luistert hoe meer emotie en
dynamiek je hoort.
De zeer traditioneel opgevoede Maria McKee ontdekte past de laatste jaren haar
seksualiteit en heeft van La Vita Nuova een persoonlijk album gemaakt dat
strijdt voor de rechten van de LGBTQ (of LHBTI of LHBTIQAPC) gemeenschap. Heel
af en toe geeft de Amerikaanse singer-songwriter wel heel veel gas en wordt het
drama ook mij even teveel, maar wanneer even gas terug wordt genomen,
bijvoorbeeld door de piano even te verruilen voor de akoestische gitaar, heeft
ze me direct weer te pakken met een indrukwekkend en intens album.
Na 13 jaar afwezigheid had ik niet meer gerekend op een comeback van Maria McKee, maar wat ben ik blij dat ze terug is.
Recensent: Erwin Zijleman (Blog de Krenten uit de Pop)
Deeplink: http://dekrentenuitdepop.blogspot.com/2020/03/maria-mckee-la-vita-nuova.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 9 april 2020
|
|