Liz Mandeville - Heart 'o' Chicago (Waardering Muziekwereld) 7
Het album ‘Heart ‘O’ Chicago is inmiddels Mandeville's zesde cd en de tweede opeenvolgende release, na het goed ontvangen album ‘Clarksdale' op haar eigen label Blue Kitty Music. Het was trouwens op aanraden van wijlen Willie ‘Big Eyes’ Smith dat het label het leven werd ingeroepen. Liz grossiert inmiddels ook in menige Blues Award. Haar eerste vier albums waren op het label Earwig Music van Michael Frank. Liz werd gebeten door de blues toen ze in 1979 verhuisde van Wisconsin naar Chicago. Daar werkte ze ondermeer met Willie Kent en Maurice John Vaughan. In 1983 richtte ze haar eigen band op en waren Koko Taylor en Luther Allison onvoorwaardelijk haar grootste voorbeelden.
Dit nieuwe album is een hommage aan de stad waaraan ze haar hart heeft verpand. Liz krijgt fenomenale backing van Minoru Maruyama (gitaar), Darryl Wright (bas), Jeremiah Thomas (drums), Joan Gand (piano), Wade Baker (trompet), Eric Campbell (trombone) en Oz Landesberg op saxofoon. Uiteraard heeft ze ook enkele ‘special guest’ uitgenodigd en dat zijn voor de gelegenheid niemand minder dan Eddie Shaw (sax), Billy Branch (harp), Charlie Love (vocals) en Dizzy Bolinski op bluesharp. Dit project kwam tot stand toen Shirley Johnson haar vroeg om negen songs neer te pennen voor een nieuw album. Shirley vertelde heel wat anekdotes en Liz begon ijverig te schrijven. Shirley vroeg ook om deze tracks in te spelen op een demo, zodat haar eigen band deze kon inoefenen. Liz had de smaak te pakken en in een korte tijdspanne had ze niet minder dan 19 songs bij elkaar. Elf songs belanden nu op het album ‘Heart ‘O’ Chicago.
Het album opent alvast in stijl met de swingende gitaarriffs van ‘Cloud Of
Love’. De heavy baslijnen van ‘long time friend’ Darryl Wright in ‘These Blues’
en de loepzuivere gitaargrove zorgen zelfs voor een jazzy ondertoon. Het duet
met Charlie Love in het swingende ‘Don’t Doubt My Love’ wordt nog eens fijntjes
overgedaan in ‘Smart Women Foolish Choices’. Tijd om Billy Branch in de
spotlight te zetten in ‘So Called Best Friend’ en in de swingende Chicago ritmes
van ‘Party At The End Of Time’. En swingen doet dit album alleszins. Het is
inderdaad partytime. De overheerlijke ballade ‘Quit Me On A Voice Mail’ wordt de
hemel ingeblazen door Eddie Shaws saxofoonarrangementen.
Joan Gand smukt meerdere songs op met haar pianotunes, al staat ze samen met
Minoru gitaarriffs wel centraal in de schijnwerpers op het ‘Silver Lining’ (Shirley’s
Blues).In de moderne sound van ‘Why Would A Woman Sing The Blues’ geeft Liz een
uiteenzetting op deze simplistische vraagstelling. Het afsluitende (Life Is Like
A) ‘Wave’ heeft de traditionele Chiacago sound aangemeten. Dizzy Bolinski geeft
het ritme een mokerslag en Liz begeestert het nummer met uitermate opwindende
gitaarriffs. Liz Mandeville is er alweer in geslaagd een prima album te
registreren.
Auteur: Philip Verhaege
Bron: www.keysandchords.com
Deeplink: http://www.keysandchords.com/cd-review-blog/liz-mandeville-heart-o-chicago
Gepubliceerd op Muziekwereld: 4 januari 2015
|
|