Kim Petras - Feed the beast (Waardering Muziekwereld) 6
Op haar laatste album speelt de popster met haar hoogdravende, onschuldige dancepop veel te veilig en vindt ze nooit echt een standpunt. Aan het einde van Feed the Beast, het zogenaamde debuutalbum van Kim Petras, staat "Unholy", de samenwerking van de in Duitsland geboren popzangeres met Sam Smith. Het nummer werd vorig jaar uitgebracht als single van Smiths vierde album Gloria en werd al snel een rage op het internet vanwege de vreemd genoeg gezinsvriendelijke poging tot overschrijdende, sekspositieve pop. Het nummer schoot ook snel naar nummer 1 in de Hot 100 en werd daarmee het nummer dat Petras na zes jaar streven eindelijk van IYKYK naar de mainstream trok.
Als zakelijke beslissing was het een slimme zet: "Unholy" wordt alleen al op Spotify meer dan een miljard keer gestreamd en blijft niet weg te denken van de popradio; alleen al door de grote gelijkenis zal Feed the Beast waarschijnlijk een enorm succes worden. Als creatieve beslissing is het twijfelachtig. Ondanks de theatrale faux-transgressie - en ondanks de theatrale performativiteit waarmee het werd gepromoot - was "Unholy" echt eclectisch, een oorwurm met Gregoriaanse gezangen en dieet-SOPHIE synths. Het komt na 14 nummers die grotendeels klinken als afgekeurde songs van Teenage Dream, een pijnlijke herinnering dat je echte risico's moet nemen om het soort magnetische, wereldbrekende popster te worden waar de 30-jarige Petras zogezegd zo'n goede leerling van is. En ongeveer 40 minuten lang doet Petras weinig meer dan op veilig spelen.
Petras kreeg de titel van Feed the Beast van een leidinggevende bij Republic, die haar adviseerde om muziek te blijven maken die het label op de markt kon brengen. Het is onduidelijk of dit ironisch is: Dit is, voor het grootste deel, high-octane, onschuldige dance-pop die geweldig zal klinken in Sephora en adequaat de afspeellijst zal opvullen in de dichtstbijzijnde scheepscontainer bar. Maar conceptueel is het meer dan een beetje deprimerend: Een grote popster zou een melodramatisch Faustisch koopje onderdeel van haar kunst kunnen maken, waarbij ze je uitnodigt om op Instagram Live toe te kijken hoe ze haar ziel verkoopt in de hoop de volgende Madonna te worden. Een mindere popster zou een nummer als het titelnummer kunnen afleveren - "Throw you my heart, like eat me please," zingt Petras - dat meer weg heeft van een gokautomaat die keer op keer moet worden bespeeld, in de hoop dat de drie dollartekens uiteindelijk op een rij komen te staan. Op Feed the Beast doet ze zelden iets anders dan pure ontspanning, haar houding van zelfbewustzijn verbergt muziek die geen echt standpunt heeft.
Petras heeft lang geprobeerd haar geluid te perfectioneren. Dit is haar derde volledige album, na het trendsettende debuut Clarity uit 2019 en de mixtape Turn Off the Light met Halloween-thema. (Ze schrapte ook een hele plaat, Problématique, nadat het grootste deel ervan online was gelekt, en bracht vorig jaar de Slut Pop EP uit die naar eigen zeggen bedoeld was om sekswerkers te verdedigen, maar slechts één regel bevatte - "OnlyFans kind of shit"- over sekswerk). Het enthousiasme en de pure liefde voor de popgeschiedenis die Petras liet horen op Clarity is vervangen door een genadeloze neutraliteit. Hoewel nummers als "King of Hearts", een stampende Eurodance-stomper, of "Castle in the Sky", nog zo'n stampende Eurodance-stomper, in hun teksten en muziek verwijzen naar urgentie, voelen ze nog steeds totaal anemisch en verstoken van passie. Petras is op haar best op "Coconuts", een knipogende, schuimende disco-popsingle over haar borsten die in 2021 een gay-Twitter-viral werd en hier is opgenomen. Maar de opmerkelijke dichtheid van clichés op de rest van Feed the Beast haalt alles naar beneden: "You gon keep on playing till you go too far"; "When you touch my body, I hear the angels sing"; "Hold me tight for one more minute." Petras heeft jarenlang bewezen dat ze slimmer is dan dit soort pop van de kleinste gemene deler. Hoewel Petras altijd puur mainstream heeft geklonken, heeft ze nog nooit zo lusteloos geklonken.
Gepubliceerd op Muziekwereld: 15 augustus 2023