Kate Jackson - British road movies (Waardering Muziekwereld) 7
Toen gitarist en creatief brein Dorian Cox in de zomer van 2008 getroffen werd door een beroerte, betekende dat het einde van The Long Blondes (en gelukkig niet dat van Cox). Sindsdien vertelde zangeres Kate Jackson elke zoveel maanden aan NME dat ze met Bernard Butler van Suede aan een soloalbum werkte en dat het echt ieder moment kon verschijnen, maar dat ze voorlopig nog even te druk was met haar carrière als kunstschilder. Langzaam drong tot de muziekwereld door dat er wederom een talent verloren was gegaan aan zielloos geklieder op strakgespannen canvas. Maar nu ligt hij er: British Road Movies. Eerst is er de geruststelling – die geweldig donkerzwoele stem is in die jaren niets veranderd – en dan de teleurstelling: waar Jackson met Cox een genereuze hittandem vormde, is ze met Butler een brak barrel op houten wielen. Goede ideeën genoeg, maar de uitwerking is telkens even voorspelbaar als het wereldkampioenschap korfbal. De twee afsluitende nummers vormen een noemenswaardig lichtpunt. Eerst is er die Cave-iaanse pianoballad Last Of The Dreamers, dan Velvet Sofa From No 26, een open brief aan haar vader die ze nooit gekend heeft. ‘Hangen er foto’s van mij in je huis’, wil Jackson weten. ‘Weet je nieuwe vrouw dat ik besta?’ Ja dat komt wel aan.
Auteur: Klaas Knooihuizen
Bron: Oor, nr. 7/2016
Website: www.oor.nl
Gepubliceerd op Muziekwereld: 16 augustus 2016
|
|