Justin Townes Earle - The saint of lost causes (Waardering Muziekwereld) 9
In zijn relatief jonge leven legde Justin Townes Earle een grillig parcours af. Evenals zijn beroemde, afwezige vader Steve Earle worstelt Justin tijdens zijn jeugdjaren met een hardnekkige verslavingen; op zijn eenentwintigste heeft hij een handvol overdosissen achter de rug. Het kost hem zijn vaste stek als muzikant bij The Dukes, vaders begeleidingsband.
Uiteindelijk geraakt hij op het juiste spoor, en sinds 2007 vindt hij als singer-songwriter zijn weg met een persoonlijk repertoire. Het in Omaha , Nebraska opgenomen Kids In the Street heeft de ondertussen gehuwde muzikant even uit zijn comfortzone gehaald en dat resulteerde in zijn sterkste werk tot dusver.
Nauwelijks twee maanden na de release werd Earle vader van een dochtertje. Een gebeurtenis die zijn perspectief als songschrijver ongetwijfeld beïnvloedde. De verruimde blik resulteerde in zo’n twaalf songs die hij in zijn vertrouwde thuishaven in Sound Emporium opnam. De destijds door ‘Cowbow’ Jack Clement opgerichte studio ligt in de buurt waar Justin opgroeide en samen met zijn oude vriend en klankman Adam Bendnarik, die de basakkoorden, aanlevert zorgde hij voor de productie.
We horen de gitaren van Joe V.Machan en Paul Niehuis die wederom voor de vertrouwde klanken uit zijn pedalsteel haalt. Donkere baritone snaren kleuren de desolate opener The Saint Of Lost Causes, een pessimistische song in bijna Bijbelse beschrijvingen die eveneens doorklinkt in het op solide boogie beat ritmiek huppelend Flint City Shake, een epos over de gevolgen van de teloorgang van de ooit zo florerende auto-industrie in Detroit. Don’’t Drink The Water is een aanklacht tegen de lozing van chemicaliën door milieu-mafiosi in Charleston, Virginia. Ahi Esta Mi Nina reflecteert de wanhoop van een door spijt en twijfel verteerde Cubaan in New York City. In Appalachian Nightmare volgen we het dramatische parcours van een jeugdige delinquent die na een overval een politieman vermoordt en jaren later berouwvol terugkijkt naar die onomkeerbare misstap in “Looking back, I knew it all along knew we never had a chance, right now I know it makes no difference, that I never meant to kill that man”. Over Alameda beschrijft de vergeefse zoektocht van een Afro-Amerikaans gezin uit Mississippi naar een beter leven in Californië.
Earle verhuisde onlangs met zijn gezin en beschrijft dat in Pacific North Western Blues, een bedrieglijk vrolijke Western swing waarin toch enige hoop doorschemert tussen de bitterheid. Het weemoedige Mornings In Memphis blijft vanaf de eerste beluistering bij. Een onmiskenbaar hoogtepunt in de ondertussen vertrouwde melange van folk, honky tonk, country, blues, één van de vele in het oeuvre van een begenadigd singer-songwriter die andermaal een meer dan voortreffelijk werkstuk aflevert dat geenszins verbleekt bij vaders verrichtingen.
Recensent: Cis van Looy
Bron: www.writteninmusic.com
Deeplink: read:http://www.writteninmusic.com/roots/justin-townes-earle-the-saint-of-lost-causes/
Gepubliceerd op Muziekwereld: 27 juni 2019
|
|