Julien Baker - Sprained ankle (Waardering Muziekwereld) 9½
De tijd van de jaarlijstjes is weer aangebroken en inmiddels komen ze in grote
hoeveelheden voorbij (die van de krenten uit de pop komt overigens pas over een
week of twee a drie). Het heeft me weinig verrassingen opgeleverd, tot ik het
jaarlijstje van Paste Magazine aanklikte. Op nummer 49 van de top 50 van Paste
Magazine kwam ik immers Sprained Ankle van Julien Baker tegen.
Julien Baker is een singer-songwriter uit Memphis, Tennessee. Ze is pas 19 jaar
oud, maar uit de wijze waarop ze vanaf het hoesje van haar debuut de wereld in
staart blijkt direct dat ze het in het leven tot dusver niet voor niets heeft
gekregen. Julien Baker worstelt met de liefde en worstelde met de drank en drugs
die haar bijna het leven hebben gekost (ze had zelfs een bijna dood ervaring). Voor
haar debuut trok Julien Baker, die er inmiddels een wat gezondere levensstijl op
na houdt, naar de studio van Matthew E. White in Richmond, Virginia, en wat is
het een mooi en bijzonder debuut geworden.
Op Sprained Ankle vertrouwt Julien Baker volledig op haar stem, op haar
akoestische en elektrische gitaren en aan het eind van de plaat op een piano.
Hier en daar zijn wat lagen vocalen opgenomen of wordt het gitaargeluid voorzien
van wat extra vervorming, maar over het algemeen is de muziek van Julien Banks
puur en eerlijk. Het gitaarspel is gevarieerd en doeltreffend, maar de meeste
aandacht wordt getrokken door de vocalen van Julien Baker. Julien Baker heeft de
afgelopen jaren nogal wat meegemaakt en dat hoor je en voel je. Sprained Ankle
is een sombere en donkere plaat vol indringende verhalen. Julien Baker vertelt
deze verhalen soms met enige afstand, maar meer dan eens is de enorme pijn van
de jonge Amerikaanse voelbaar in haar zang, waardoor Sprained Ankle enorm veel
impact heeft. De songs van Julien Baker zijn lang niet altijd even volwassen of
bijzonder, maar door alle emotie en pijn die de Amerikaanse in haar muziek stopt,
komt Sprained Ankle aan als een mokerslag. De eerste keer dat ik Sprained Ankle
beluisterde had ik 33 minuten kippenvel en dit herhaalt zich iedere keer dat ik
de plaat opnieuw beluister. Het wordt eerder erger dan minder.
Laten we hopen dat Julien Baker haar leven weer op de rails krijgt, want na
Sprained Ankle wil ik nog veel meer platen van haar horen. Sprained Ankle schaar
ik ondertussen onder de grote verassingen van 2015. Het doet bijna pijn om naar
Julien Baker te luisteren, maar wat is het ook mooi. Om te janken zo mooi.
Auteur: Erwin Zijleman (Blog de Krenten uit de Pop)
Deeplink: http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2015/12/julien-baker-sprained-ankle.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 31 december 2015
|
|