Julia Deans - We light fire (Waardering Muziekwereld) 8˝
Fysieke afstanden doen er in deze
digitale tijden al lang niet meer toe in de muziekindustrie, maar desondanks is
het aandeel van de Nieuw-Zeelandse muziek hier nog steeds klein. De
Nieuw-Zeelandse muziekscene blijft er echter wel een om in de gaten te
houden. Wat van ver komt is lang niet altijd lekkerder, maar popmuziek uit
Nieuw-Zeeland is vaak van hoog niveau en gaat wat losser om met de conventies
die gelden in Europa en in de Verenigde Staten.
We Light Fire, als ik goed heb geteld de derde plaat van Julia Deans,
verscheen in mei in Nieuw-Zeeland en begint langzaam maar zeker ook hier door te
dringen. De vorige platen van de singer-songwriter uit Auckland ken ik niet,
maar We Light Fire is een verrassend sterke plaat waarop nogal
uiteenlopende invloeden worden verwerkt. In de openingstrack benevelt Julia
Deans je direct met een uiterst stemmige track, die wel wat doet denken aan Lana
Del Rey’s Video Games, al is de track van de Nieuw-Zeelandse muzikante
wel wat lomer en zwaarmoediger en is haar stem mooier en veelzijdiger. De stijl
van de openingstrack had ik makkelijk een hele plaat volgehouden, maar Julia
Deans heeft in muzikaal opzicht vele gezichten. In de tweede track verrast ze
met een toegankelijk maar smaakvol popliedje dat op een of andere manier doet
denken aan de jaren 80. De invloeden uit dit decennium worden weer doorgetrokken
in de derde track, waarin Julia Deans het bezwerende uit de openingstrack
combineert met invloeden uit de 80s postpunk en synthpop.
In muzikaal opzicht klinkt het allemaal erg aangenaam, maar de meeste kracht
schuilt in de mooie stem van de Nieuw-Zeelandse singer-songwriter, die zowel in
zeer lome en sfeervolle als in uptempo en aanstekelijke tracks uit de voeten
kan. Zeker wanneer de zang in meerdere lagen is opgenomen doet het wat
sprookjesachtig aan, maar Julia Deans schuwt ook het experiment niet in songs
die op subtiele wijze tegen de haren in strijken.
Het levert een plaat op die zich lastig laat vergelijken met de platen van
anderen en waaraan ik zeker in eerste instantie wel wat moest wennen. Wanneer je
vaker naar We Light Fire luistert valt er steeds meer op zijn plek. De
eigenzinnige popliedjes van Julia Deans zitten vol avontuur, gaan steeds net een
andere kant op dan je verwacht en steken razend knap in elkaar. De meeste songs
op de plaat liggen bijzonder lekker in het gehoor, maar toch zoekt de
Nieuw-Zeelandse muzikante steeds de grenzen op met bijzondere ritmes,
stemmingswisselingen en het fraaie gebruik van haar stem. Het ene moment
betovert ze met een aanstekelijk popliedje, de volgende keer met een intieme
folksong of met een stekelige track vol invloeden. Het talent druipt ervan af en
waar je in eerste instantie nog wat twijfelt over het gebrek aan consistentie is
het fragmentarische karakter van We Light Fire uiteindelijk de grootste
kracht van de plaat. De nieuwe plaat van Julia Deans kreeg in Nieuw-Zeeland zeer
lovende kritieken en wat mij betreft is nu Europa aan de beurt.
Auteur: Erwin Zijleman (Blog de Krenten uit de Pop)
Deeplink: http://dekrentenuitdepop.blogspot.com/2018/08/julia-deans-we-light-fire.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 11 september 2018
|
|