Judith Avers - Walk steady (Waardering Muziekwereld) 9
Walk Steady verraadt een zekere angst. Niet iedereen krijgt dezelfde voorwaarden in het leven aangeboden, en ik vermoed dat Judith al een paar keer een vervelende knauw heeft gehad. Een terugslag die tijd vereist om van te herstellen. Op een bepaald moment moet je toch de uitdaging accepteren om het leven te omarmen, anders roep je de keerzijde over jezelf af, en blijf je hangen in de hoek waar de klappen vallen. Althans dat is wat ik geloof. Ik ben bang om tegenslag over mijzelf af te roepen, daarom luister ik graag naar droeve muziek zoals deze. Je kunt er maar beter blind in. Niet te veel plannen, wikken en wegen. Ik begrijp dat voorzichtigheid geboden is, maar toch, blijven hangen in zwaarmoedigheid lijkt mij geen optie. Anderszins, het blijft tegenstrijdig, want had Judith dan ook van die heerlijke gevoelige nummers geschreven? Ik keek al een tijdje uit naar Walk Steady, maar de voorgenomen release werd in 2018 uitgesteld. Ik veronderstel dat Judith Avers er even helemaal klaar mee was. Gelukkig is ze nu weer terug, en bovendien met een heerlijke plaat.
Ik heb een kast vol albums staan. Een kast waarvan ik de inhoud over de komende jaren verder op orde ga brengen. Naast beperkte aankoop, ook uitdunnen. Niet iedere cd is even waardevol voor mij. Er zijn er genoeg die al een tijd niet meer beluisterd zijn. Verder comprimeren dus. De albums van Judith vallen buiten de herschikking, daarmee is over de jaren juist een diepere band ontstaan. Ze bleek altijd al een songschrijvend talent te zijn geweest, al op haar debuut uit 2003, Grease Fire. Datzelfde jaar volgde een uitgelaten Judith Avers, in de vorm van een bij vrienden thuis opgenomen liveplaat. Muziek moet bij je voegen, en over de jaren is gebleken dat de muziek van Judith Avers mij zeer na aan het hart ligt. Er is ruimte voor humor, maar weemoed vertolkt een hoofdrol in haar nummers.
Het album Walk Steady onderscheidt zich daarmee niet. Muziek uit het hart van een Amerikaanse vrouw, die gevoelens transformeert naar muziek. Ze opent dit nieuwe album krachtig met behulp van Daniel Marcus’ elektrische gitaar. Beetje power kan geen kwaad. Ze laat hiermee zien dat haar zelfvertrouwen weer op orde is. Negen songs slechts, en negen schoonheden bovendien.
Recensent: Rein van den Berg (Blog Johnnys Garden)
Deeplink: https://johnnysgarden.nl/walk-steady/
Gepubliceerd op Muziekwereld: 25 augustus 2020