John Prine - For better or worse (Waardering Muziekwereld) 8˝
De ooit als de zoveelste opvolger van Dylan aangekondigde singersongwriter heeft ondertussen een indrukwekkend persoonlijk repertoire opgebouwd dat zijn plaats opeist in de Hall Of Fame van Nashville’s songwriters. De afgelopen tijd profileert Prine zich ook als een meer dan verdienstelijk interpretator. Het uit 1999 daterende In Spite Of Ourselves, waarop Prine de muziek die de soundtrack van zijn jeugd vormt eert in schitterende duetten was al een bijzonder aardig voorproefje. Het was oorspronkelijk de bedoeling om een vinylversie uit te brengen, met 16 nummers is In Spite Of Ourselves iets te omvangrijk voor een enkele langspeler en te kort om een volwaardige dubbellaar te vullen.
Prine voegt een handvol songs toe, dat worden er uiteindelijk drie keer zoveel, ruimschoots voldoende voor een nieuw werkstuk. Naast Prine’s vrouw Fiona is Iris Dement weer van de partij in Who’s Gonna Take Your Garbage Out, een two step honky tonker, oorspronkelijk door Ernest Tubb en Loretta Lynn uitgevoerd. Verder wordt Prine’s wat krakende stem geflankeerd door een select kransje van diva’s uit de country- en rootsscčne in een reeks zorgvuldig geselecteerde covers uit het grote country- en folkboek. In het van Jessi Colter afkomstige Storms Never Last is dat Lee Ann Womack en in Falling In Love, de gracieuze wals uit de jaren dertig, horen we de honingzoete sopraanstem van bluegrassprinses Allison Krauss. In de meest recente song, Vince Gill’s Look At Us, figureert Morgane Stapleton. Hank Williams is ongetwijfeld een referentie, zeker voor Prine en zo passeren het smartelijke Cold Cold Heart, een prachtig duet met Miranda Lambert. In I’m Telling You dat destijds in Hanks show door zijn vrouw Audrey werd opgevoerd, zingt Williams’ kleindochter Holly mee. Een ander memorabel moment is het huppelende Dim Light, Thick Smoke, destijds een prijsbeest voor Flatt & Scruggs nu met Amanda Shires. Op het einde duikt Dement weer op met haar markante, beverige timbre in Mr. And Mrs.Used To Be. My Happiness blikte Elvis ooit in voor zijn moeder. Fiona Prine is geen geschoolde zangeres maar ze zorgt wel voor het emotionele hoogtepunt als ze haar man teder bijspringt. De afsluiter brengt Prine in zijn eentje, een meer gemompeld dan gezongen Just Waitin’, een doodeerlijke ode aan de tijdloze nalatenschap van Williams en de betere countrymuziek.
Auteur: Cis van Looy
Bron: www.writteninmusic.com
Deeplink: http://www.writteninmusic.com/roots/john-prine-for-better-or-worse/
Gepubliceerd op Muziekwereld: 29 november 2016
|
|