Joan Shelley - The Spur (Waardering Muziekwereld) 9˝
Sinds ik dankzij Popmagazine Heaven
acht jaar terug Joan Shelley ontdekte kijk ik reikhalzend uit naar nieuwe
releases van haar. The Spur is inmiddels haar zesde studioalbum. Het titelnummer
The Spur en Amberlit Morning werden reeds vrijgegeven. Laatstgenoemde is een
samenwerking met de eigenzinnige Bill Callahan. Naast het verlenen van zijn
stem, heeft Bill Callahan ook bijgedragen aan het arrangement en de tekst.
Shelley zegt over het nummer: "Toen ik een kind was, vertelde mijn vader, de
schilder, me het citaat van Picasso: “Elk kind is een kunstenaar”. Het probleem
is hoe we een kunstenaar kunnen blijven als we eenmaal volwassen zijn. Hij
probeerde me te leren dat wonder en die heldere visie vast te houden, maar
vasthouden bleek onmogelijk. Terwijl ik dit nummer schreef, zag ik hoe het dit
thema van schoonheid en vergankelijkheid kreeg. Ik stelde me voor om er een duet
van te maken dat zou aanvoelen als een gesprek tussen twee sterrenbeelden. Ik
wilde dat er een mythisch verhaaltje voor het slapengaan werd gezongen, een
verhaal dat Bill Callahan zou kunnen schrijven. Dus ik vroeg hem om het met mij
te schrijven en te zingen. Kunnen we dat sterrenperspectief vastleggen? - de
wereld zien van voordat we het gevoel van triomf of tragedie leerden; voordat we
leerden waar we trots op moeten zijn of waar we bang voor moeten zijn.”.
Callahan over de samenwerking:“De gitaarriff van Joan zoog me meteen de wereld
van het nummer in. Een wereld die voortduurde en eindigde en weer voortduurde.
Ze wilde een beetje hulp om het uit te werken, of gewoon het perspectief van
iemand anders op waar ze naar aan het kijken was. Ik gooide er wat regels in die
ze mythisch noemde. Ik heb de neiging om te zien in mythen, in dromen. Ik heb
misschien een akkoordwijziging toegevoegd, mogelijk op haar verzoek - het mooie
van het nummer voor mij is dat het zijn sporen in de sneeuw heeft bedekt, dus nu
kan ik me niet meer herinneren wat ik heb toegevoegd of veranderd. Misschien is
die gitaarriff iemand die zijn sporen in de sneeuw bedekt. Ik kan het mysterie
van de zaak als geheel wel waarderen. Joan beweert dat de hoge stem aan het
einde van mij is, de hoge stem die de sporen van de lage bedekt. Ik weet niet of
ik haar geloof.”.
De zang van Joan weet me nog meer te raken dan op de voorgangers. Samen met haar
muzikale partner Nathan Salsburg werd ze vorig jaar moeder van een dochtertje,
wellicht heeft dit nieuwe inspiratie gegeven. Vooral de zang in een song als
When the Light Is Dying bezorgt me dik kippenvel. Overigens is deze langzaam
voort meanderende song prachtig ingekleurd met een spaarzame cello en blazers.
Bij de fantastische opener Forever Blues wist ik trouwens al dat het goedzat.
Nog een van de vele hoogtepunten is voor mij Home, waarvan het aanstekelijke
refrein meteen blijft hangen. Soms vormt de piano het ingetogen, leidende
instrument (Breath for the Boy). Bij het schrijven van de tekst van Breath for
the Boy kreeg Joan hulp van romanschrijver Max Porter. Meg Baird zingt mee op de
opener en op Between Rock & Sky.
Het zal de luisteraar niet verbazen dat het leven in isolement in coronatijd een
album van diepe meditatie over licht en duisternis opgeleverd heeft. The Spur is
een album dat grote indruk op mij maakt, prachtplaat!
Recensent: The Volk (Blog Music That Needs Attention)
Direct link: Music that needs attention: Zoekresultaten voor joan shelley
Gepubliceerd op Muziekwereld: 26 juli 2022