Jess Williamson - Time ain't accidental (Waardering Muziekwereld) 9
Time Ain't Accidental is een roadtrip plaat vol open ruimte en levendige details. Als je naar de 11 stralende countrysongs luistert, kom je een singalong met Townes Van Zandt, "sigaretten en goedkope wierook" en een rendez-vous bij het zwembad van een hotel in Marfa tegen. Het landschap is vredig, maar songwriter Jess Williamson uit Los Angeles is rusteloos, haar ogen altijd gericht op de horizon. Zij zit achter het stuur, maar zij is ook degene die vraagt: Zijn we er al? Terwijl de wereld achter haar voortdendert, danst zij op de voorgrond als een popster: het ongeduldige, impulsieve middelpunt van een tergend langzaam bewegend universum.
Het is drie jaar geleden sinds Williamsons laatste album, het dorre, winderige Sorceress uit 2020, en je kunt vanaf de eerste momenten van Time Ain't Accidental horen hoe haar aanpak is veranderd. Haar ademende, coole meisjesintonatie is vervangen door een stem die helder en rijk aan emotie is. De Texaanse twang die ze liet horen op I Walked With You a Ways, haar 2022 samenwerking met Waxahatchee als Plains, is nu volop te horen. Williamson's eigenzinnige gevoel voor articulatie zorgt voor een aantal onverwachte rijmen; de meer excentrieke paren - "Raymond Carver" en "pool bar," "ate me raw" en "Shangri-La" - geven haar songwriting een gevoel van onvoorspelbaarheid dat wordt weerspiegeld in de ongebruikelijke arrangementen van het album.
Time Ain't Accidental, geproduceerd door indie go-to Brad Cook, klinkt niet als veel recente indie-countryplaten. De warme houtblazers die als verguldsel dienden op Sorceress vormen de basis van deze plaat, samen met de klik van een iPhone drumcomputer. Het is een open, luchtige plaat, vaak teruggebracht tot alleen saxofoon, een nonchalante beat en de stem van Williamson. Het is een verrassend veelzijdig palet, dat zowel gespannen, gebroken woede ("Something's in the Way") als blozende romantische mijmeringen zoals het titelnummer en "Topanga Two Step" toelaat. Williamson, die met een nieuwe kracht en soul zingt, is een magnetische aanwezigheid. Op "A Few Seasons" vraagt ze zich af hoe ze geleerd heeft "zich aan te passen en zo klein te worden", en de manier waarop ze zingt - krachtig, doordrenkt met een oprechte, smekende kwaliteit - voelt als een tegenwicht voor dat besef.
Time Ain't Accidental is een plaat over uit elkaar gaan, maar de observaties zijn ver verwijderd van de directe hitte van een uit elkaar gaan. In plaats daarvan schommelt Williamson tussen een wrange analyse en onschuldige nieuwsgierigheid. Sommige teksten zijn doordrenkt van bittere ironie - "Ik werd bewonderd om mijn geduld en mijn kracht/Ik sta bekend om het feit dat ik zo oké ben", zingt ze in "A Few Seasons", waarmee ze de gemeenplaatsen ophaalt die vrienden aanbieden na een scheiding - terwijl andere teksten het alledaagse leven met grootse opwinding behandelen. Op "Hunter" schrijft ze over de gevaren van app-gebaseerd daten en maakt van alledaagse swipes een odyssee: "I want a mirror not a piece of glass/We went a hundred down the highway/I've been known to move a little fast/I'm a hunter for the real thing." Liefde is een zaak van leven of dood in de wereld van Williamson, ook al kan moderne romantiek bureaucratisch en een beetje flauwekul aanvoelen.
Gepubliceerd op Muziekwereld: 17 augustus 2023