David Bowie - Blackstar (Waardering Muziekwereld) 10
Het nieuws dat David Bowie een album gemaakt had met jazzmuzikanten werd met tromgeroffel onthaald. Vergeten leken even de twee laatste nieuwe tracks die Bowie uit had gebracht. Eén daarvan, Sue (Or In A Season Of Crime), was te horen op zijn verzamelalbum Nothing Has Changed. Het nummer A Pity She Was A Whore verscheen vervolgens op de b-kant van Sue. Beiden waren tracks met volop jazzinvloeden. Vooral de prominente saxofoon van Danny McCaslin liet horen dat Bowie het avontuur zocht. Die lijn wordt doorgezet op zijn opwindende 26ste album. Met een geweldige band met naast McCaslin ook Mark Guiliana (drums), Jason Lindner (toetsen), Tom Lefebre (bas) en Ben Monder (gitaar). De geniale beats van Guiliana en het breed uitwaaierende toetsenwerk van Lindner zijn de basis van de songs. De steady bas van Lefebre, het ruimtelijk gitaarwerk van Monder en het saxwerk van McCaslin maken deze Bowie-songs tot de avontuurlijkste die hij maakte. Bij het lange titelnummer ben je door dat inventieve drumwerk onmiddellijk verkocht. Het op een opgefokte beat drijvende Sue en Tis Is A Pity She Was A Whore komen in een hernieuwde versie beter uit de verf. Maar het zijn juist songs als het voortreffelijke Lazarus, Dollar Days en albumafsluiter I Can’t Give Everything die overtuigen. Met Blackstar maakt Bowie duidelijk nog steeds oor voor vernieuwende muziek te hebben en bewijst hij de jonge jazzscene een uitstekend dienst.
Auteur: Dick Hovenga
Bron: Jazzism, nr. 1/2016
Website: www.jazzism.nl
Deze recensie van Dick Hovenga werd door hem geschreven en daarna gepubliceerd in nr. 1 (2016) van Jazzism vóór het plotseling overlijden van David Bowie op zondag 10 januari 2016.
Gepubliceerd op Muziekwereld: 17 januari 2016
|
|