Danny Vera - DNA / 9 (Waardering Muziekwereld)
Het verhaal is genoegzaam bekend: de zanger bleef zichzelf, het rock & roll-bloed bleef door zijn aderen lopen, de vetkuif werd nooit ingewisseld. De liefde voor Amerikaanse muziek uit de jaren vijftig, de blues en country, zit inmiddels vastgeklonken aan zijn DNA en dat betaalde zich na lange tijd stug volhouden alsnog uit.
Nu is hij op het punt aanbeland dat alle deuren voor hem opengaan, zeker als het idee ook gewoon goed is. Dicht bij zichzelf en zijn vrouw en kind blijven, letterlijk, dat wilde Danny Vera. Dus huurde hij de schouwburg in Middelburg af en liet zijn band en producer Frans Hagenaars met mobiele studio, vintage instrumentarium, apparatuur en microfoons daarheen komen. Het idee: live – zonder poespas, clicktracks, autotune of publiek – de zestien nieuwe songs opnemen die er in slechts twee maanden uitrolden. Uptempo, met overwerk voor de heupen, maar soms ook heel mooie kleine liedjes. Dat alles klinkt authentiek, rauw, puur, vintage inderdaad. Niet zoals Chris Isaak deze eeuw, maar zoals Jerry Lee Lewis, Johnny Cash en The King himself destijds. Hij komt verdomd dichtbij. Danny Vera heeft een gouden vulpen, een meesterlijke band en een ongekende dosis lef. Alleen daarom werkt dit snode plan voorbeeldig. Hulde.
Recensent: Willem Jongeneelen
Bron: www.oor.nl
Direct link: Recensie: Danny Vera - DNA (album) | OOR
Gepubliceerd op Muziekwereld: 5 november 2023