Courtney Marie Andrews - Old flowers (Waardering Muziekwereld) 9½
Oef. En nog een keer oef. Na het redelijk opgewekte May Your Kindness Remain uit 2018 snijdt Courtney Marie Andrews’ nieuwe plaat Old Flowers hard door de ziel met pijnlijk openhartige songs over hartzeer, verlies en liefde. De zakdoeken kunnen tevoorschijn gehaald worden, want het is erg lastig niet gegrepen te worden door de bijna naakte emotie die Andrews laat horen. Sure: op May Your Kindness Remain stonden ook al een aantal nummers die schuurden en Honest Life uit 2016 was een persoonlijk en introspectief album over haar omzwervingen en zoektocht naar haar plek in de wereld. Maar zelden legde de Amerikaanse singer-songwriter haar gemoed en gevoel zo openlijk vast op de plaat en maakte ze de luisteraar deelgenoot van haar sentimenten als op deze release. Geraakt door een pijnlijke liefdesbreuk, schreef Courtney een serie songs over melancholische en weemoedige spijt waarin soms een sprankje hoop doorheen sijpelt.
Andrews: ”Old Flowers’ is about heartbreak. There are a million records and songs about that, but I did not lie when writing these songs. This album is about loving and caring for the person you know you can’t be with. It’s about being afraid to be vulnerable after you’ve been hurt. It’s about a woman who is alone, but okay with that, if it means truth. This was my truth this year – my nine year relationship ended, and I’m a woman alone in the world, but happy to know herself. These songs came to me alone, late nights in Bisbee, Lisbon, Nashville, and London. Sometimes I’d just cry and sing, and a song would come out.”
Old Flowers is geproduceerd door Andrew Sarlo (Bon Iver, Big Thief), bevat tien nummers en er doen slechts drie muzikanten aan mee: Courtney Marie Andrews (zang, akoestisch gitaar, piano), Matthew Davidson (bas, celeste, mellotron, pedal steel, piano, pomporgel, Wurlitzer, backing vocals) en James Krivchenia (drums, percussie). Niet alleen door de zeer persoonlijke teksten maar ook door de minimale muzikale bezetting is het een erg ingetogen plaat geworden. De relatieve uitbundigheid van het vorige album is teruggeschroefd naar een soberder geluid: vaak alleen een piano, gitaar of spaarzame drums en zang, zoals in ‘Guilty’ of ‘Carnival Dream’ dat zware piano-aanslagen heeft en een bijna dreigende drumroffel. Tekstueel is het hartzeer en hartenpijn dat de rode draad vormt. Zo zingt ze in ´Guilty´ bijvoorbeeld ‘Painful, love is painful / But I am thankful for the time we shared / Hesitation, medication / Trying so hard not to care’ en in ‘Together Or Alone‘ zijn er de zinnen ‘I hope that you find what it is you’re looking for / I’m just proud to have loved you enough to ask for more / In some other lifetime, would you pick me out again? / Would I have chosen to stay and see us through until the end?’. Tegelijkertijd sluipt er wel enige hoop door de teksten heen, zoals in ‘Old Flowers’ als ze zingt ‘So please, go home now / I can sleep on my own / I’m alone now / But I don’t feel alone.’ Probeer maar eens onbewogen te blijven bij zoveel breekbaarheid. Breekbaarheid die je niet alleen muzikaal en tekstueel hoort, maar ook voelt in haar zang. Old Flowers ráákt: niet alleen door songs en de kwetsbare stem van Andrews, maar ook door de minimalistische, bijna kale productie.
Al met al een erg donker album dat behoorlijk afwijkt van haar vorige release. Een fijngevoelig en delicaat album met hartverscheurende en pijnlijk persoonlijke nummers. Een prachtplaat.
Recensent: Patrick Struijker Boudier
Bron: www.realrootscafe.com/
Deeplink: read://https_www.realrootscafe.com/?url=https%3A%2F%2Fwww.realrootscafe.com%2F2020%2F10%2F08%2Fcourtney-marie-andrews-old-flowers%2F
Gepubliceerd op Muziekwereld: 6 december 2020