Chloe Gallardo - Defamator (Waardering Muziekwereld) 9
Chloe Gallardo uit Los Angeles vist
met haar debuutalbum vol donkere en soms gruizige indiepop in een werkelijk
overvolle vijver, maar Defamator blijkt al snel een mooi en interessant album.
Het lijken op het eerste gehoor bekende ingrediënten die de Amerikaanse
muzikante Chloe Gallardo verwerkt op haar debuutalbum Defamator, maar de songs
van de singer-songwriter uit Los Angeles groeien in een razend tempo. Het zijn
donker getinte songs met fluisterzachte vocalen, wat een beproefd recept is,
maar de songs op Defamator kunnen snel schakelen tussen bijna lieflijk en flink
gruizig. De songs zijn stuk voor stuk prachtig ingekleurd, maar zijn ook
voorzien van flink wat dynamiek en eigenzinnigheid. Het is een album dat in het
enorme aanbod van het moment makkelijk aan de kant wordt geschoven, maar hiermee
doe je Chloe Gallardo en jezelf echt flink te kort.
Bij mijn eerste beluistering van Defamator van Chloe Gallardo vond ik het
debuutalbum van de muzikante uit Los Angeles, California, vooral meer van
hetzelfde. Ik heb een ongelooflijk zwak voor vrouwelijke singer-songwriters en
ga vrijwel altijd voor de bijl wanneer ik word getrakteerd op wat donkere en
melancholische indiepop en indierock, met bij voorkeur fluisterzachte zang.
Chloe Gallardo biedt het allemaal op haar debuutalbum, maar moet met dit
debuutalbum ook concurreren met stapels andere albums, want wat zijn er op het
moment veel jonge vrouwelijke singer-songwriters met een voorkeur voor indie,
een niet altijd even zonnige kijk op het leven en een dromerige stem die
genadeloos verleidt. Ik had er ongelooflijk veel spijt van gekregen als ik het
debuutalbum van Chloe Gallardo had laten liggen, want nu ik het album flink wat
keren heb beluisterd, vind ik Defamator zeker niet meer van hetzelfde. De
popliedjes van de muzikante uit Los Angeles zitten immers vol verrassingen en
bovendien zijn het popliedjes die in alle opzichten kwaliteit ademen. En ze
worden bij iedere keer horen beter en interessanter.
Chloe Gallardo heeft haar songs bijzonder mooi ingekleurd met een wat donker
geluid, maar het is ook een geluid waarin altijd wel een verrassend element
opduikt. Het is de ene keer een voorzichtig ontsporende gitaar of een
gitaarmuurtje, de andere keer bijzonder klinkende elektronica en zo is er in
iedere track wel iets dat de aandacht trekt. Het is ook nog eens een
wonderschoon geluid, want Chloe Gallardo heeft een voorkeur voor zich langzaam
voortslepende songs met een lome en dromerige sfeer en betoverend mooie klanken.
Zeker wanneer de zon onder is, vult Defamator de ruimte met fraaie en
ruimtelijke klanken. Het zijn klanken waarin de aangename stem van Chloe
Gallardo zich zeer thuis voelt. De Amerikaanse muzikante zingt, net als zoveel
van haar collega’s, dromerig en fluisterzacht, maar zo mooi als op dit album
hoor ik het lang niet altijd. Het is een stem die aan kracht wint door de emotie
die hier en daar hoorbaar en voelbaar is. Defamator doet meer dan eens denken
aan de albums van Phoebe Bridgers, de ongekroonde koningin van het genre. Dat is
een vergelijking die als een molensteen om de nek hangt van flink wat jonge
vrouwelijke singer-songwriters, maar Chloe Gallardo heeft voldoende eigenzinnige
ingrediënten aan haar muziek toegevoegd om te ontsnappen aan een te sterke
vergelijking met de muziek van Phoebe Bridgers. Chloe Gallardo beschrijft haar
muziek zelf als ‘dark shoegaze bedroom indie pop’. Invloeden uit de shoegaze
hoor ik maar een enkele keer heel duidelijk, maar donker en intiem is de muziek
van de muzikante uit Los Angeles absoluut. De donkere tinten beperken zich
overigens niet tot de muziek, want ook de teksten bekijken het leven zeker niet
door een roze bril. Meerdere songs op het album gaan over verlies en bedrog in
de liefde, wat van Defamator een echt breakup album maakt.
Chloe Gallardo kleurt zeker aan het begin van het album redelijk netjes binnen
de lijntjes van de donkere indiepop, maar wanneer ze haar songs voorziet van
meer dynamiek en scherpe randjes, wordt Defamator nog veel interessanter en hoor
ik songs die de jonge Amerikaanse muzikanten moeten scharen onder de beloften in
het genre. Het is een genre waarin het momenteel echt overvol is, maar het
debuutalbum van Chloe Gallardo is echt te mooi om onder te sneeuwen.
Recensent: Erwin Zijleman (de Krenten uit de Pop)
Direct link: De krenten uit de pop: Chloe Gallardo - Defamator
Gepubliceerd op Muziekwereld: 29 juni 2023