Chastity Belt - Time to go home (Waardering Muziekwereld) 8
Het uit vier vrouwen bestaande Chastity Belt debuteerde twee jaar geleden met
het in kleine kring geprezen No Regerts (geen typefout), maar trekt nu in veel
bredere kring aandacht met haar tweede plaat Time To Go Home. De band uit
Washington trok met haar tweede plaat mijn aandacht omdat Time To Go Home
inmiddels al meerdere malen wordt vergeleken met het werk van Sleater-Kinney en
dat is een band die ik heel hoog heb zitten.
In de openingstrack hoor ik overigens nog niet zoveel terug van de muziek van
Sleater-Kinney. In deze openingstrack combineert Chastity Belt atmosferische
klanken die zo lijken weggelopen uit de hoogtijdagen van de dreampop (denk
vooral aan Lush) met vocalen die me afwisselend doen denken aan Patti Smith,
Beach House en Throwing Muses. Ook in de meeste tracks die volgen domineren
invloeden uit de dreampop van weleer, al hoor ik uiteindelijk ook wel het rauwe
en soms net wat onvaste van Sleater-Kinney. De invloeden uit de dreampop zorgen
voor even knappe als verleidelijke gitaarlijnen en nemen je zo mee terug naar de
hoogtijdagen van het genre, al wijken de vocalen af van de in de dreampop zeer
gebruikelijke engelachtige zang. Het prachtige en soms bijna hypnotiserende
gitaarwerk op Time To Go Home beperkt zich overigens zeker niet tot invloeden
uit de dreampop, maar flirt ook nadrukkelijk met de noiserock van een band als
Sonic Youth, wat Time To Go Home meerwaarde geeft boven alle platen die binnen
de dreampop revival verschijnen. Dat de band uit Washington nog meer kan, laat
het horen wanneer het een buitengewoon rauwe punky track uit de hoge hoed tovert
of zichzelf verliest in een dromerige en psychedelische track.
De vocalen op Time To Go Home kon ik in eerste instantie minder waarderen. Julia
Shapiro, de zangeres en frontvrouw van Chastity Belt zingt op het eerste gehoor
wel erg onderkoeld en zelfs wat ongeïnteresseerd, maar uiteindelijk valt er ook
wanneer het de vocalen betreft veel op zijn plek. De onderkoelde en wat onvaste
zang geeft de muziek van het viertal uit Washington een bijzondere en rauwe
energie en bovendien blijkt de zang op Time To Go Home bij herhaalde
beluistering ook veel broeieriger dan ik op het eerste gehoor had gemerkt en
maakt desinteresse plaats voor passie en emotie.
Time To Go Home van Chastity Belt is een plaat die zich maar langzaam opdringt,
maar wanneer je gevoelig bent voor de betoverende muziek van Amerikaanse band,
is het een plaat die nog heel lang door kan groeien en uiteindelijk behoorlijk
onmisbaar kan worden.
Ik ben zelf inmiddels compleet verslingerd aan de in Nederland helaas nog wat
genegeerde tweede plaat van Chastity Belt en het einde van de groei van Time To
Go Home is nog lang niet in zicht. Hele leuke plaat van een band die het
verdient om ook in Nederland te worden omarmd door een breed publiek. Ik ben in
ieder geval helemaal om.
Auteur: Erwin Zijleman (Blog de Krenten uit de Pop)
Deeplink: http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2015/05/chastity-belt-time-to-go-home.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 23 juli 2015
|
|