Catherine MacLellan - The raven's sun (Waardering Muziekwereld) 9
Begin dit jaar heb ik aandacht besteed aan
Snowbird. Een album welke ontstond uit
respect voor het oeuvre van haar vader, Gene MacLellan. Catherine speelde een
sleutelrol bij de totstandkoming van dat album. Zelf nam ze o.m. de titelsong
(en wereldhit) voor haar rekening, terwijl een keur aan artiesten ieder een
nummer van Gene naar zich toe trok. Haar vader moet een belangrijke
inspiratiebron geweest zijn, aangezien ze hetzelfde vak verkoos. Ze is alweer
een aantal jaren actief als zelfstandig artieste. De critici waren alom
aangenaam verrast nadat haar debuut verscheen in 2004, en ze is sindsdien
allerminst op haar lauweren gaan rusten. Ik durf haar jongste album,
The Raven’s
Sun,
het resultaat noemen van een gecumuleerd creatief groeiproces. Noem het desnoods
evolutie.
Catherine MacLellan en haar muzikale partner
Chris Gauthier hebben niet stilgezeten. Deze nieuwe plaat laat
beide op hun scherpst horen. MacLellan’s
composities zijn sterk als nooit te voren, terwijl Gauthier met zijn gitaarspel
louter bewondering oproept. Hij geeft een typische folky zwier mee in zijn
melodielijnen.
Het geluid van deze nieuwe plaat, heeft in tegenstelling tot
Silouhette (haar vorige plaat, 2011) iets meer een traditioneel
karakter.
The Raven’s
Sun
is een van die plaatjes die bij iedere luisterbeurt aan belang lijkt toe te
nemen. De aanvankelijk bescheiden aandoende liedjes groeien uit tot waardevolle
composities. De productie van Gauthier is klein gehouden onder het motto less is
more. De basistracks werden neergezet door MacLellan en Gauthier, terwijl een
paar bevriende – en bovenal begaafde -
musici (Remi
Arsenault (bas),
Andy Leftwhich en
Jay Ungar (beide fiddle)) op individuele
songs hun assistentie verleend hebben. Wanneer je nog zit te vissen in de
waterval aan releases dan zal je je door dit sfeervolle kleinood niet bekocht
voelen. Vakmanschap en het muzikale hart op de juiste plaats. Het is het soort
chemie waar dit tweetal een patent op lijkt te hebben. Zwakke momenten heb ik
niet ontdekt. Mogelijk werd ik lam geslagen uit bewondering, zo niet, dan kunnen
we eenvoudigweg spreken van een steengoede luisterplaat.
Auteur: Rein van den Berg
Bron: www.folkforum.nl
Deeplink: http://www.folkforum.nl/cds/82-cd-recensies/13611-catherine-maclellan-the-ravens-sun
Gepubliceerd op Muziekwereld: 11 november 2014
|
|